خلاصه ماشینی:
"(نیل و بارزمن، 1992) به عبارت دیگر، میتوان گفت، مذاکره فراگردی است که دو یا چند نفر یا گروه دارای هدفهای مشترک و متضاد طرحهای پیشنهادی خود را بیان میکنند و شرایط خاص را مورد بحث قرار میدهند تا احتمالا به توافق برسند.
اگر جواب به هر دو سوءال منفی باشد، ممکن است شما ترجیح دهید از روش دیگری برای دستیابی به چیزی که میخواهید استفاده کنید.
همچنین باید بدانید که طبعا چه روشی را برای مذاکره کردن ترجیح میدهید، اما آنچه اغلب اتفاق میافتد این است که ما در مواردی به روشهای افراد بیتوجه هستیم.
سوءال کردن مهارت سوءال کردن، موجب تکامل یافتن گوش دادن است زیرا به شما کمک میکند بفهمید، که طرف مقابل میخواهد چه چیزی بگوید و به طرف مقابل کمک میکند، که به طور روشن بفهماند نتیجه دلخواهش چیست.
سوءالاتی مانند: «مشکل را چطور میبینید؟» «چه چیز برای شما مهم است» «آیا چیز دیگری هم وجود دارد» همدلی استفاده از کلمات و اصطلاحاتی که نشاندهنده همدلی باشد، میتواند کمک بزرگی در ساختن یک محاوره سودمند با طرف مقابل باشد.
لذا، اگر شما مهارت کنترل زبان بدن خود و توجه به زبان بدن طرف مقابل داشته باید، این نوع ارتباط بسیاری از مواقع اثرگذارتر از ارتباط کلامی خواهد بود.
مرحله چهارم، چانهزنی قابل قبول بودن پیشنهادات و ارزیابی آنها در مقابل اهداف دوطرف مذاکره و قدرت چانهزنی آنها میتواند به عنوان یک مرحله چانهزنی به حساب آید، که اگر منجر به دستیابی به طیف توافق شود، نتیجه مذاکره قابل توجه برای طرفین مذاکره خواهد بود."