چکیده:
هنگامی که ژاپنیها رابطه با چین را از سرگرفتند تعدادی از استادان بودایی در آنجا درس خوانده و آموزش متکی به نفس معروف به چن(در ژاپنی ذن)را با خود آوردند.اصول مکتب ذن به علت محتوای عملی و سادگی و قدرت ترکیب با فرهنگهای بومی بیش از سایر مکاتب بودایی در ژاپن مقبولیت عام پیدا کرد از آنجایی که مرتاضانه و عملگرا بود بین طبقهی جنگآور ژاپنی به زودی رسمیت یافت و مورد حمایت قرار گرفت.هنر بنا بر ذن خود زندگی است و از این روی در همهی عرصههای زندگی جریان و تأثیر دارد.امروزه با گسترش طریقت ذن در ژاپن تمامی ابعاد زندگی ژاپنی حتی هویت مستقل معماری آن تحت تأثیر قرار گرفتهاند.این مقاله تلاش دارد تا تأثیرات آیین ذن در معماری معابد ژاپن پی گرفته شود.
خلاصه ماشینی:
آیین بودایی ذن کمابیش دیر پیدا شد و انگیزهی آن ایجاد تغییر در جهت ارزشهایش بود،در طول تاریخ توسعهی مکاتب بودایی و ذن که ضمن سفرهای دوسویهی رهروان و استادان صورت میگرفت،غالب هنرهایی که نخست در چین و نزد استادان چان شکل گرفته بودند،در ژاپن چنان پرورش و تداوم یافتند که امروزه به عنوان هنرهای ملی ژاپنی شناخته میشوند.
بخش عملی راه یا همان ذاذن اعتقاد راسخ بر این است که«اگر صومعه ذن ایمان را به کار نمیگرفت و آن را در خون راهبان که در بدنشان جاری است قرار نمیداد،مطالعهی ذن به سطحی تنزل مییافت که در آن جز حالت خلسه و خوابآلودگی چیز دیگری پیدا نمیشد و تمامی گنجینههائی که توسط استادان چینی و ژاپنی فراهم گردیده یکسره به دور ریخته میشد و به تلی از اشیاء بیارزش و زنگ زده تبدیل میگردید.
معماری متأثر از ذن طبیعتگرایی و یکپارچگی با طبیعت طبیعتگرایی در هنر و معماری ژاپن اصلی است که براساس آن انتظام فضایی معماری ژاپنی بنا بر بستر طرح شکل میگیرد.
این اصل در معماری و هنرهای ذن به صورت بسط زندگی درونی در جهان بیرون و بالعکس مطرح است.
خلوت و سادگی در معماری ژاپن اشاره به عالم وحدت دارند و تکثرگرایی در باغهای ژاپنی اشارهای است از عالم کثرت به وحدت در بناهای موجود در همان باغها،علاوه بر اینکه باغها که متشکل از عناصر با شکل و ظاهر طبیعی هستند آرامش و صفای درون را برای ذنگر میسر میگرداند.
نتیجهگیری تبلور اصول ذن در مباحث خلاقیت،زیباییشناسی و هنر و معماری ژاپن چنان است که تا حال حاضر این مباحث از اصول جدایی ناپذیر و جدی فرهنگ ژاپنی به شمار میرود.