چکیده:
کانونها و تشکلهای دانشجویی در تشکیل گروههای کاری تا حدودی موفق،اما در تداوم و حفظ حیات گروهها و استحکام کار گروهی با مشکل مواجهاند.لذا انشقاق،تضاد و عدم همکاری درونگروهی و بین گروهی در بین آنها شایع است.تکثر و تعدد زیاد کانونها و تشکلهای دانشجویی و عدم همگرایی آنها در دستیابی به اهداف مشترکشان،گویای این مسئله است.اما چرایی عدم توفیق دانشجویان در این امر و تبیین علل و دلایل آن،نیازمند مطالعه و بررسی است.این تحقیق به دنبال شناخت مهمترین عوامل فرهنگی مؤثر بر توسعه و تعمیق کارگروهی در مجموعهها و تشکلهای دانشجویی است.یافتههای تحقیق گویای آن است که با کاهش خودمداری،افزایش مداری اجتماعی،افزایش میزان ضابطهمندی افراد،افزایش اعتماد اجتماعی،افزایش عقلانیت،کاهش تقدیرگرایی و کاهش پنهانکاری میزان تمایل به کار گروهی افراد افزایش مییابد.بین ارزیابی فرد از تجارب پیشین کار گروهی خود و تمایل او به انجام کار گروهی رابطه وجود دارد.لذا با افزایش تجارب مثبت گذشته در فرد نسبت به کارهای گروهی که قبلا انجام داده،تمایل او به انجام کار گروهی بیشتر میشود و بالعکس.
The student formations are nearly successful in forming the group works but they face difficulty in promoting and continuation. Therefore separation, antilogy and ignoring cooperation, Are seen among them. Great number of student formations and disunion among them are the evidents revealing the problem. The centr-piece of the article is to recognize the most important cultural factors which are effective on developing and deepening the group work among student formations. The findings of the research prove that the following factors increase tendency towards group work among individuals: not being Self-willed, social moderateness and tolerance, obeying the law, socal confidence, rationality, decreasing the fatalism and hidden works .There is relation between individual.s assessment on his/her own experiences in group work and his/her tendency to do more. Therefore through increasing usefulexperiences, his/her tendency to do group work will increase and vice versa .
خلاصه ماشینی:
دانشگاه اسلامی 40/سال دوازدهم،شماره 4/زمستان 1387 Daneshgah-E-Eslami,2009(winter)40,Vol. 12,No. 4 >بررسی موانع فرهنگی عدم توسعهء کار جمعی و گروهی در تشکلها و مجموعههای دانشجویی عبد الرضا حاجیلری1 چکیده کانونها و تشکلهای دانشجویی در تشکیل گروههای کاری تا حدودی موفق،اما در تداوم و حفظ حیات گروهها و استحکام کار گروهی با مشکل مواجهاند.
یافتههای تحقیق گویای آن است که با کاهش خودمداری،افزایش مداری اجتماعی،افزایش میزان ضابطهمندی افراد،افزایش اعتماد اجتماعی،افزایش عقلانیت،کاهش تقدیرگرایی و کاهش پنهانکاری میزان تمایل به کار گروهی افراد افزایش مییابد.
این تحقیق به دنبال شناخت مهمترین عوامل فرهنگی مؤثر بر توسعه و تعمیق کار گروهی در مجموعهها و تشکلهای دانشجویی است.
این مؤلفهها در دو حوزه مورد مطالعه قرار گرفتهاند: الف)عناصر فرهنگ عمومی ایرانی؛که در دانشگاهها نیز حضور دارد و وضعیتهای فرهنگی اجتماعی محیطهای دانشگاهی را تحت تأثیر خود قرار میدهد.
چه رابطهای میان عناصر فرهنگی مورد نظر این تحقیق و تمایل به کار گروهی و نظریات طرح شده برقرار است؟ 4.
به نظر میرسد عدم توسعهء عامگرایی و حضور فرهنگ خاصگرایی در حوزهء کنش اجتماعی،منجر به عدم شکلگیری و گرایش افراد به کار جمعی و گروهی شده است.
از این منظر میتوان کار گروهی و جمعی متشکل و هدفمند را که حاوی کنشهای دوسویهء کنشگران عقلانی است،با استفاده از متغیرهای ساختی پارسونز مورد تحلیل قرار داد.
نظریهء مبادله از جمله نظریاتی است که میتوان ان را در تبیین نظری موضوع برای علل گرایش افراد به کار گروهی یا بالعکس،مورد استفاده قرار داد.
یافتههای تحقیق نشان میدهد که عوامل فرهنگی نقش مؤثری در کاهش سطح مشارکت افراد در فعالیتهای گروهی دارد و اثبات اکثر فرضیههای تحقیق،گویای این امر است.