چکیده:
امروزه حسن نیت به عنوان یکی از اصول اخلاقی، در حقوق قراردادها جایگاهی بس شگرف یافته است، به گونه ای که در برخی از نظام های حقوقی، به عنوان یک قاعده لازم الرعایه در مراحل انعقاد، اجرا و تفسیر قرارداد شناخته می شود. قریب به اتفاق کشورهای دارای حقوق نوشته، در این گروه جای می گیرند. مقاله حاضر صرفا جایگاه حسن نیت را در مرحله انعقاد قرارداد مورد بررسی قرار می دهد؛ مرحله ای که از مذاکرات مقدماتی آغاز می شود و غالبا تا مرحله الحاق قبول به ایجاب ادامه می یابد. با بررسی سیستم های حقوقی ایران و انگلیس درمی یابیم که رعایت حسن نیت در هیچ یک از این دو نظام حقوقی، جز در موارد استثنایی، در مرحله انعقاد قرارداد به عنوان یک قاعده کلی مورد پذیرش قرار نگرفته است.
“Good faith” as one of the ethical rules has found an important position in contract law. In many countries، good faith is regarded as a mandatory rule to be respected in formation، performance and interpretation of contracts. Good faith is a fundamental principle in almost all civil law countries. This article deals only with good faith in formation of contract. The duty to observe good faith begins from negotiations and pre-contractual relations. In this article، the position of good faith in formation of contract in English and Iranian legal systems will be reviewed. We conclude that unlike civil law countries، the observance of good faith in formation of contract is not regarded as a general rule in common law of England and Iranian law.
خلاصه ماشینی:
"با بررسی سیستمهای حقوقی ایران و انگلیس درمییابیم که رعایت حسن نیت در هیچیک از این دو نظام حقوقی،جز در موارد استثنایی،در مرحله قرارداد به عنوان یک قاعده کلی مورد پذیرش قرار نگرفته است.
2. محاکم ایالات متحده نیز در مقام تبیین حسن نیت،غالبا این مفهوم را در نظر دارند کهحسن نیت یکی از اصول بنیادین حقوق قرارداد و فاقد هرگونه مفهوم کلی است که اشکالمختلف سوء نیت را محدود میکند و از سوء استفاده طرفین قراردادی نسبت به فرصتها وامتیازات مورد اغماض،ممانعت به عمل میآورد(فرنسورد،بیتا،ص 55).
به عنوان مثال،خیار تدلیس با توجه به ماده438 که مقرر میدارد:«تدلیس عبارت است از:عملیاتی که موجب فریب طرف معامله شود»؛زمانی ایجاد میشود که علاوه بر سوء نیت و تقلب مدلس،غرور و حسن نیت فریبخوردهمحقق شده باشد.
بااینحال،ردپای پذیرش اصل مزبوررا در انعقاد قرارداد میتوان در غیرنافذ بودن عقد اکراهی،غیرنافذ بودن قرارداد منعقده درنتیجۀ سوء استفاده از اضطرار،قابل فسخ بودن معامله در صورت تدلیس،معیوب بودن کالا ومغبون شدن طرف معامله،جواز مراجعه به بایع برای گرفتن غرامتها در صورت جهل اصیلبه فضولی بودن معامله،مواد 10 تا 13 قانون بیمه مصوب 1316،صحیح بودن معاملات منعقدهاز سوی وکیل بعد از عزل و قبل از اطلاع از آن و مترتب ساختن برخی آثار نکاح صحیح درصورت جهل یکی از طرفین به بطلان نکاح اشاره کرد.
21 -erP eht dna waL tcartnoC ni elpicnirP htiaf doog eht:,(2000)otreblA ysuM."