چکیده:
دانش،موتور محرکه توسعه دانایی محور بوده،توجه به آن نقش فزایندهای در رشد سازمانها و جوامع خواهد داشت.برای ارائه تصویری از سازمانها و جوامعی که بیشترین استفاده و بهره را از دانش،در چرخه کامل آن میبرند از اصطلاحات سازمان فراگیر (یادگیرنده)و در مقیاس بزرگتر جامعه فراگیر و ملت فراگیر استفاده میشود.سازمان یادگیرنده یا فراگیر یک الگوی تغییریافته برای سازمانها و راهی نوین برای اندیشیدن درباره سازمان،در عصر دانش است.یک سازمان یادگیرنده دارای کمترین سلسله مراتب اختیارها،پاداشی برابر در برابر عملکرد یکسان،فرهنگ مشترک و ساختاری انعطافپذیر و سازشکار است که میتوان بدان وسیله از فرصتها استفاده کرد و بحرانها را از بین برد. سازمان یادگیرنده،الگوی منحصر به فردی ندارد و به واقع نوعی نگرش یا فلسفه جدید درباره سازمانهاست که نقشهای اصلی را به عهده اعضای سازمان میگذارد.
خلاصه ماشینی:
کارل ویگ،بر این باور است که مدیریت دانش،یعنی ایجاد فرایندهای لازم برای شناسایی و جذب داده،اطلاعات و دانشهای مورد نیاز سازمان از محیط درونی و بیرونی و انتقال آنها به تصمیمها و اقدامهای سازمان افراد(2002، (wig .
و در نهایت تعریف جامع پیتر سنگه (1990)در مورد سازمان یادگیرنده این گونه است: «سازمان یادگیرنده جایی است که افراد بهطور مستمر تواناییهای خود را برای خلق نتایجی که طالب آن هستند، افزایش میدهند؛محلی که الگوهای جدید و گسترده تفکر پرورش داده شده، اندیشههای جمعی ترویج میشوند و افراد بهطور پیوسته چگونگی آموختن را به اتفاق هم میآموزند.
تحقیق گسترده توسط ویک ولئون نشان میدهد که دستکم پنج عامل یا عنصر برای ایجاد سازمان یادگیرنده برای سازمانها ضروری است.
افراد ممکن است بیایند و بروند اما اگر دانش ارزشمند از دست برود، هیچ روش مشخصی برای تبدیلشدن به سازمان یادگیرنده وجود ندارد و هر سازمانی باید با کالبدسازی سازمان یادگیرنده بهتری شیوه آزادسازی توانمندیهای درونی خود را بیابد.
در این سازمان یادگیری و دانش دو عنصر اساسی و در هم تنیدهاند؛بدین معنی که یادگیری منجر به خلق دانش جدید و یادگیری مجدد دانش جدید،ایجاد دانشی نو را در پی خواهد داشت(همان منبع) مدیریت دانش با رویکرد یادگیری سازمانی عبارت است از:آسانسازی فرایند ایجاد و تسهیم دانش،توأم با فراهم آوردن محیطهای کاری مثبت و سیستم پاداشهای اثربخش(سبحانینژاد، 1385).
در این تعریف از سازمان یادگیرنده،ایجاد و خلق دانش و نوآوری و خلاقبودن رکن اساسی را تشکیل میدهد.