خلاصه ماشینی:
"پس از تبعید حضرت امام به ترکیه،در آنفضائی که نظام طاغوت حاکم کرده بود،نوعی روحیه ضعف و ناامیدی در میانمبارزین به وجود آمده بود که الان تفهیمآن حالت به جامعه،نسبتا دشوار است وسخت میتوان باور کرد و پذیرفت،ولیآن روز واقعا اینگونه بود،لذا این فریادچنان تاثیرگذار بود که آن جو ترس وناامیدی را شکست،به خصوص که ایناعدام انقلابی،در جلوی مجلس و درمورد نخستوزیری انجام شد که به امام،به مرجعیت و به روحانیت مبارز اهانت(به تصویر صفحه مراجعه شود) ابو الفضل حاج حیدری کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک کرده بود.
قرار نبود دکانیبزنیم و تابلوئی را بالا ببریم،در حالی کهاحزابی که در آن زمان با نامهای مختلففعالیت داشتند،این کار را میکردند،به همین علت هم ملاحظه میکنید درآن زمان که گروههای مبارزۀ مسلحانهتشکیل شد،دستگاه کاملا اطمینانداشت که در تمام یا اکثر این گروهها(به تصویر صفحه مراجعه شود) بادامچیان:در رفراندوم 6 بهمن،جهانگیر تفضلی که تبلیغات شاهدستش بود،آمد اعلام کرد که سرانجبهه ملی گفتهاند بیائید ما را بگیریدو بیندازید زندان تا ما بگوئیم زندانبودیم و نمیتوانستیم اعلامیه بدهیم!راست هم میگفت.
شما نقش مرحوم لاجوردی را در ایجادحساسیت نسبت به مواضع سایر احزابو گروهها در دوران قبل از انقلاب کهپس از انقلاب به شکل بارزی جلوهکرد،تا چه حد میدانید؟ حاج حیدری:سئوالی وجود دارد وآن اینکه چرا این حساسیتها در اوایلنهضت نبود؟در سالهای 42 و 43،حرکتهائی را که هیئتهای مؤتلفه درموارد مختلف داشتند،از جمله راهاندازیتظاهراتها،حضور در عرصههایمختلف مبارزاتی،از جمله راهپیمائی12 محرم سال 42 و 43،در این موارددرگیری بین مؤتلفه و گروههای دیگروجود نداشت،چون آن گروهها اساسااعتقادی به این حرکتها نداشتند و دراثر برخوردهای شدید دستگاههای امنیتی،جرئت مبارزه از آنها گرفته شده بود."