چکیده:
هدف:این تحقیق به منظور شناخت موقعیت آموزش و پرورش استثنایی کشور و فراهم آمدن امکان ارائهء راهبردهای توصیهای به اجرا درآمده است.روش: روش این تحقیق کتابخانهای و بررسی اسناد و مدارک علمی است.بدین منظور کشور ما در چهار خرده نظام مدیریت و برنامهریزی راهبردی،منابع انسانی،منابع مالی و برنامهریزی درسی با کشورهای آلمان،انگلیس،امریکا،کانادا،ژاپن و فرانسه مورد مقایسه تطبیقی قرار گرفتند.یافتهها:نتایج این بررسی نشان داد که در مقایسه با کشورهای پیشرو مورد مقایسه،کشور ما با مشکل فقدان قانون مصرح در حمایت از آموزش و پرورش فراگیر روبهروست. طرح ملی سنجش با تأخیر به مرحله اجرا درمیآید.در مقایسه با کشورهای مورد مطالعه که درجه تحصیلی کارشناسی،شرط اشتغال معلمان است،در کشور ما چنین شرطی وجود ندارد،لیکن 35 درصد شاغلین از چنین شرطی برخوردارند.نتیجهگیری:در کشور ما رایگان بودن آموزش و پروش ویژه و پیشبینی منابع بیمه درمان و آتی در منابع مالی آموزش و پرورش استثنایی،فهمی مناسب از حمایتهاست.لیکن در مقایسه با کشورهای مورد مقایسه از قاعده جلوگیری از هرگونه هزینه اضافی به دلیل معلولیت،فاصله داریم.کشور ما در برنامهریزی،مقایسه با کشورهای پیشرو با مشکل ساختار متمرکز مواجه است.
خلاصه ماشینی:
اگرچه رویکرد آموزش و پرورش تلفیقی در ایران قدمتی نزدیک 04 ساله و رویکرد آموزش و پرورش فراگیر نیز قدمتی 01 ساله دارد،و مصوبه اخیر شورای عالی آموزش و پرورش بر آموزش و پرورش فراگیر و تأمین نیازهای ویژه کودکان و دانشآموزان استثنایی در مدارس عادی، تأکید دارد،در مقایسه با کشورهای مورد تطبیق از نظر رویکرد به جداسازی یا فراگیرسازی،کشور ما،در کنار کشورهای دارای اقبال به رویکرد فراگیرسازی قرار میگیرد ولی از این حیث نیازمند رفع تعارضات قانونی در اصلاح اساسنامه سازمان آموزش و پرورش استثنایی و تسریع در تصویب و اجرای جزئیات مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش دارد.
مطابق با مطالعه صورت گرفته (برزویان،5831)،میانگین طول مدت تحصیل دوره 8 ساله آموزش و پرورش عمومی از 8/6 در سال 57 به 8/72 در سال 38 کاهش یافته است و این در حالی است که تارکان تحصیل در اتلاف منابع 18 درصد و سهم تکرارکنندگان پایه 91 درصد در سال 38 بوده است؛ثانیا سهم آموزش و پرورش جداسازی شده و ویژه به تلفیق و فراگیر که اکنون 6 به 1 است،در چشمانداز آینده باید براساس نتایج تطبیق ایران با کشورهای مورد مطالعه،به نفع رویکرد آموزش و پرورش فراگیر،اصلاح شود،البته این امر مستلزم کاهش قابل ملاحظه آموزش و پرورش جداسازی شده است؛اگرچه مطابق با نتایج بررسی در کشورهای مورد مطالعه؛به ویژه درباره کودکان و دانشآموزان دارای مشکلات ذهنی و رفتاری،امکان فراگیرسازی در همه موارد عملی نیست.
خردهنظام برنامهریزی درسی: این خرده نظام به بررسی روشهای برنامهریزی درسی برای تأمین نیازهای ویژه درسی کودکان و دانشآموزان دارای نیاز ویژه در کشورهای مورد مطالعه و تطبیق با ایران میپردازد.