چکیده:
این مقاله با روش توصیفی و اسنادی و با هدف بیان پیشرفت و وظایف دولت دینی تدوین یافته است. از آنجا که عمران و آبادی کشور اسلامی بدون وجود دولتی متعهد، متدین، باتدبیر و کارآمد امکانپذیر نیست، تلاش شده است تا ضمن شناخت ماهیت پیشرفت و توسعه از یکسو و شناخت ابعاد دولت دینی از سوی دیگر، وظایف دولت اسلامی در سه سطح بررسی شود: سطح اول، وظایف اولیه دولت اسلامی؛ سطح دوم، وظایفی که به طور مستقیم موجب پیشرفت میشود؛ سطح سوم، وظایفی که به طور غیرمستقیم موجب پیشرفت و توسعة اسلام خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"برنامهریزی میبایست: اولا، بر اساس اصول و شاخصهای ثابت اسلام طراحی شوند؛ بدین معنا که در چارچوب جهتگیری کلی احکام اولیه اسلام، 104 اهداف تصریحشده احکام ثابت 105 و ارزشهای اجتماعی مؤکد دین 106 قرار داشته باشند؛ ثانیا، برای اینکه هماهنگی و تعادل دینی جامعه حفظ شود، در هر زمان و مکان خاص این امکان به دولت دینی داده شده تا عناصر متغیر مرتبط با اصول ثابت را محقق کند؛ بدین معنا که گاهی لازم است احکام حکومتی و موقتی، مانند مالیات غیرثابت، بهسبب نیازهای فزایندة جامعة اسلامی و فقیران وضع شود؛ و یا گاهی رهبر دولت دینی، هنگامی که در جامعه اهداف پیشرفت و عدالت از طریق احکام اولیه انجام نمیپذیرد، میتواند با امکاناتی که در اختیار دارد، مسیر پیشرفت عادلانه را هموار کند.
پس از جنگ تحمیلی، برنامههای توسعه و پیشرفت جمهوری اسلامی آغاز شد، اما به دلیل اینکه دولتسازی دینی، آنچنان که باید اتفاق نیفتاده بود، یکی از نگرانیهای مقام معظم رهبری(، «ایجاد دولت اسلامی» بود که میبایست از سه ویژگی «عقلانیت»، «معنویت» و «عدالت» برخوردار باشد؛ البته به نظر میرسد، در شرایط کنونی این نگرانی تا حد زیادی کاهش یافته است، به نحوی که ایشان به مرحلة چهارم دستیابی به اهداف دشوار و طولانی اسلام، یعنی «مرحلة ایجاد کشور اسلامی» توجه کردهاند 119 و از اینرو، دهة چهارم انقلاب اسلامی را «دهة پیشرفت و عدالت» نام نهادند، یعنی دههای که میبایست کشور ایران تا حد زیادی به شاخصهای اسلامی پیشرفت عادلانه نزدیک شده و الگویی برای جهان اسلام گردد."