چکیده:
انضمام،یکی از فرایندههای واژهسازی در زبان فارسی است که برای ساختن فعل مرکب به کار میرود.منضم شدن یکی از موضوعهای فعل به آن موجب تغییر ظرفیت فعل میشود.در این مقاله،به توصیف فرایند انضمام، ویژگیها،ساختار،مقوله،انواع و سیر تحول آن میپردازیم.همچنین،وجوه تمایز فعل مرکب انضمامی از گروه فعلی،فعل مرکب ترکیبی و ساخت اسنادی طرح شده،آزمونهایی برای تشخیص آن از فعل مرکب ترکیبی ارائه میگردد،و فعلهای مرکب(انضمامی و ترکیبی)به شکل پیوستاری از انواع پیش نمونه و بینابینی طبقهبندی میشود.
خلاصه ماشینی:
"دبیر مقدم(6731)فعل مرکب را در زبان فارسی مورد بررسی قرار داده،با استناد به
وی 0021 فعل ساده،پیشوندی و مرکب را بررسی و 11 وابستهء نحوی و 73 ساخت ظرفیتی برای جملههای زبان فارسی پیشنهاد کرده است.
مرکب انضمامی با فعل مرکب ترکیبی و ساخت گروه فعلی متشکل از مفعول اسم جنس
مرکب انضمامی و ترکیبی غیر قابل گسترش در این است که فقط در گروه فعلی میتوان
صریح است و میتوان این نوع ساخت را پیش نمونهء انضمام در زبان فارسی نامید.
فعلهای مرکب ترکیبی لازم و متعدی یا دو وجهی که از اسم و فعل ساخته شدهاند دارای انواع جداشدنی و جداناشدنی نیز هستند:
نشده است و میتوان فرض کرد که اسم منضم به فعل هنوز نقش تتایی خود را دارد و
صریح تلقی کنند و آن را به عنوان مفعول صریح برای فعل مرکب انضمامی به کار ببرند.
در زبان فارسی،این نوع فعل مرکب انضمامی(موسوم به طبقهساز)نیز یافت میشود که
دادههای مورد مطالعه،چهار برابر فعل مرکب انضمامی متعدی است و این خود میتواند
برای تشخیص مراحل گذرا از تحول فعل مرکب انضمامی به ترکیبی میتوان از حذف اسم مفعول در ساخت مجهول استفاده کرد.
غیر فعلی و فعل در این مقاله مورد بررسی قرار نگرفته است.
انضمامی لازم،به نظر میرسد که اسم هنوز نقش معنایی خود را حفظ کرده است،اما در فعل مرکب انضمامی متعدی ظاهرا این نقش را هم از دست میدهد؛زیرا مفعولی که در
مفعول اسم جنس ظاهر نمیشوند،اما به عنصر غیر فعلی فعل مرکب ترکیبی متصل
4. مفعول اسم جنس و بعضی فعلهای مرکب ترکیبی گسترشپذیرند،اما فعل مرکب"