چکیده:
تمرینات ویبریشن کل بدن (WBVT) 1به عنوان یک روش جدید تمرینی که موجب تحریک مکانیکی سیستم عصبی-عضلانی میشود،مورد توجه قرار گرفته است.با توجه به رابطه بالا بین کارایی سیستم عصبی عضلانی با تعادل پویا که جزء لا ینفک فعالیتهای روزمره و ورزشی میباشد،هدف این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین ارتعاش کل بدن بر تعادل پویای دانشجویان مرد ورزشکار بود.20 نفر از دانشجویان مرد ورزشکار رشته تربیتبدنی و علوم ورزشی(سن: 03/1-+70/20(به تصویر صفحه مراجعه شود)سال،وزن:21/6-+25/69 کیلوگرم،قد:05/5-+5/174(به تصویر صفحه مراجعه شود)سانتیمتر و شاخص توده بدنی:1/3-+58/22)داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند.قبل از شروع تمرینات ویبریشن کل بدن،تعادل پویا با استفاده از تست تعادلی گردش روی ستاره SEBT 2اندازهگیری شد.گروه تجربی یک دوره تمرینات ویبریشن کل بدن را در 10 روز(فرکانس 30 هرتز،دامنه 10 میلیمتر،در 5 وضعیت بدنی مختلف هر وضعیت بدنی 2 دقیقه ویبریشن با فاصله 40 ثانیه استراحت)انجام دادند.پس از اتمام تمرینات،پس آزمون SEBT از دو گروه کنترل و تجربی به عمل آمد.از روشهای آماری MANOVA ،تحلیل واریانس دو راهه با اندازهگیریهای مکرر و t همبسته به منظور تحلیل دادهها استفاده شد.بعد از تمرینات ویبریشن تفاوتهای معنیداری در پنج جهت(داخلی،قدامی-داخلی، خلفی،خلفی-داخلی و خلفی-خارجی)نشان داد.درحالیکه در سه جهت(قدامی،قدامی-خارجی و خارجی)دو گروه تفاوت معنیداری نداشتند،در شرایطی که مقایسه بین کلیه هشت جهت در یک زمان انجام گرفت بین دو گروه از نظر تعادل پویا اختلاف معنیداری مشاهده شد.بهبود در تعادل پویا،در پنج جهت داخلی 96/4%، قدامی-داخلی 3/4%،خلفی 6/8%،خلفی-داخلی 22/6%و خلفی خارجی 9/7%مشاهده شد.با توجه به یافتههای این تحقیق میتوان چنین نتیجهگیری نمود که بهطور کلی تمرینات ویبریشن کل بدن میتوانند تعادل پویا را بهبود بخشند اما بهبود در تعادل پویا،احتمالا در برخی جهات ویژه(داخلی،قدامی-داخلی،خلفی،خلفی-داخلی و خلفی-خارجی)رخ میدهد
خلاصه ماشینی:
"استفاده روز افزون از تحریک مکانیکی به صورت ویبریشن به عنوان یک روش تمرینی عصبی عضلانی به منظور بهبود عملکرد ورزشکاران،مبحث تازهای در فیزیولوژی ورزشی و علم تمرین میباشد که بهطور گستردهای مورد مطالعه قرار گرفته است(4-1).
با توجه به اهمیت تعادل پویا در عملکردهای ورزشی و بهویژه مهارتهای انتقال وزن، هدف از انجام این مطالعه،بررسی اثرات تمرینات ویبریشن کل بدن به عنوان روش تمرینی عصبی-عضلانی بر تعادل پویا در دانشجویان مرد ورزشکار بود.
مربوط به نتایج تحلیل واریانس دو راهه(تعامل بین گروه و زمان) جدول 3-4 آزمونهای تعقیبی MANOVA برای عملکرد دو گروه در هشت جهت SEBT (به تصویر صفحه مراجعه شود) نمودار 2،آمار توصیفی و نتایج مقایسه جفتهای پیشوپس آزمون گروه تجربی با استفاده از t همبسته را نشان میدهد.
نتایج تحقیق نشان داد که بین تعادل پویای آزمودنیها پس از شرکت در تمرینات ویبریشن کل بدن با آزمودنیهای گروه کنترل اختلاف معنیداری دارد که این اختلافات در پنج جهت(داخلی،قدامی-داخلی،خلفی،خلفی-داخلی و خلفی- خارجی)مشاهده شد.
همچنین با توجه به اثرات این تمرینات در زمانی کوتاهتر نسبت به تمرینات سنتی احتمالا بتوان آن را به عنوان یک روش تمرینی عصبی-عضلانی جهت دستیابی سریعتر به عملکردهای ورزشی ارائه کرد با این وجود تمرینات ویبریشن به دلیل عدم ویژگی تمرین و الگوهای حرکتی در ورزشهای مختلف هیچگاه نبایستی جایگزین دیگر تمرینات قبلی گردد بلکه فقط به عنوان ابزار و روشی نوین در کنار دیگر روشهای تمرینی مورد توجه ورزشکاران،مربیان قرار گیرد."