چکیده:
IBامروزه تمرینات با وزنه(بدنسازی)و مصرف مکمل کراتین مونوهیدرات جهت بهبود عملکرد ورزشی و افزایش تودهء عضلانی در بین جوانان شیوع زیادی پیدا کرده است.با توجه به وجود تناقضات،ابهامات و نگرانیها دربارهی فواید و آثار جانبی مصرف کراتین،تحقیق حاضر به منظور تعیین تأثیر تعاملی تمرین با وزنه و مصرف کراتین بر میزان فعالیت آنزیمهای LDH و CK (آنزیمهای شاخص آسیب سلولی)در سرم 40 نفر دانشجوی مرد غیرورزشکار(با میانگین سنی 23/2-+02/23 سال؛وزن 75/8-+13/73 کیلوگرم و قد 91/5-+02/176 سا نتیمتر)در قالب طرح نیمهتجربی چهار گروهی(تمرین با وزنه-کراتین،تمرین با وزنه-دارونما،کراتین و کنترل)دوسویه کور با جایگزینی تصادفی،انجام شد.گروههای تمرین با وزنه-کراتین و تمرین با وزنه- دارونما به مدت پنج روز به تمرینهای با وزنه(با شدت 75%یک تکرار بیشینه)پرداختند که در کنار آن کراتین و آرد گندم[3/0 گرم از هرکدام به ازای هر کیلوگرم وزن بدن(تقریبا 20 گرم در روز)]نیز مصرف کردند.گروه کراتین در مدت مذکور فقط به همان مقدار کراتین مصرف کردند.گروه کنترل بدون شرکت در تمرین با وزنه و مصرف کراتین فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت کردند.نمونههای خونی 24 ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اخذ و با استفاده از دستگاه اتوآنالایزر میزان فعالیت آنها،اندازهگیری شد.برای اطلاع از تأثیر متغیرهای مستقل بر شاخصهای سرمی آسیب سلولی،از تحلیل واریانس ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد. یافتهها نشان داد هرچند تمرین با وزنه به عنوان یک عامل اصلی میزان فعالیت LDH را بهطور معنیداری تغییر(افزایش)داد (P-0/0001) ،ولی مصرف کراتین تأثیر معنیداری بر میزان فعالیت LDH نداشت (P-0/177) .این در حالی است که تمرین با وزنه و مصرف کراتین بر میزان فعالیت CK تأثیر متقابل معنیداری داشتند (P-0/0001) .همچنین،هر دو عامل اصلی(تمرین با وزنه و بارگیری کراتین)میزان فعالیت CK را بهطور معنیداری تغییر(افزایش)دادند.در نتیجه،میتوان گفت بارگیری کراتین ممکن است موجب تغییرات نامطلوب برخی از شاخصهای سرمی آسیب سلولی(افزایش میزان فعالیت CK )بشود؛ولی، جهت روشن شدن قطعی تأثیر تعاملی تمرین با وزنه و بارگیری کراتین بر آسیبهای سلولی،به تحقیقات بیشتری نیاز هست.
خلاصه ماشینی:
"com ممکن است موجب تغییرات نامطلوب برخی از شاخصهای سرمی آسیب سلولی(افزایش میزان فعالیت CK )بشود؛ولی، جهت روشن شدن قطعی تأثیر تعاملی تمرین با وزنه و بارگیری کراتین بر آسیبهای سلولی،به تحقیقات بیشتری نیاز هست.
همچنین، کلارکسون2و همکارانش(2006)گزارش کردند میزان فعالیت آنزیمهای CK و LDH بر اثر انقباضهای برونگرای تاکنندههای آرنج،افزایش معنیداری داشت(18)ولی،نتایج تحقیقات در رابطه با تأثیر مصرف کراتین در کنار تمرین با وزنه بر شاخصهای سرمی آسیب سلولی همسو نمیباشد.
بدین لحاظ،سئوالات بیجواب زیادی در مورد کراتین وجود دارد برای مثال،آیا بارگیری کراتین بر آنزیمهای شاخص سرمی آسیب سلولی تأثیر معنیداری دارد؟آیا بارگیری کراتین در کنار تمرین با وزنه میتواند از تغییرات نامطلوب(افزایش)میزان شاخصهای سرمی آسیب سلولی ناشی از ورزش جلوگیری کند؟بنابراین،با توجه به سازوکار نامشخص بروز آسیبهای سلولی ناشی از بارگیری مکمل کراتین مونوهیدرات در کنار تمرین با وزنه و تناقضات موجود دریافتههای قبلی در رابطه با تغییرات آنزیمهای سرمی،این تحقیق قصد داشت تا تأثیر تعاملی تمرین با وزنه و بارگیری کراتین بر آنزیمهای شاخص آسیب سلولی( CK و LDH )سرم مردان غیرورزشکار را تعیین کند.
اثر تعاملی عاملها بر میزان فعالیت آنزیمها(واحد بین المللی در لیتر)بعد از اعمال متغیرهای مستقل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه (به تصویر صفحه مراجعه شود) *تأثیر معنیدار در سطح a>>0/05 بحث و نتیجهگیری براساس نتایج پژوهش حاضر،بین اعمال تمرین با وزنه و مصرف کراتین بر میزان فعالیت LDH هیچگونه تأثیر متقابل معنیداری مشاهده نشد.
درحالیکه در مطالعهء حاضر،خونگیری و اندازهگیری فعالیت آنزیم لاکتات دهیدروژناز 24 ساعت بعد از آخرین جلسة تمرین با وزنه انجام شد بنابراین،اینگونه فعالیتها احتمالا موجب پارگی سارکولم،افزایش نفوذپذیری آن و یا تولید بیشتر ATP شده که در نهایت باعث رهایش بیشتر آنزیم LDH به درون خون میشود و احتمالا کراتین بر تثبیت غشاء سلول عضلانی تأثیر مثبتی نداشته و نمیتواند از افزایش میزان فعالیت LDH در اثر انجام ورزش جلوگیری کند."