چکیده:
هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرینات هوازی در آب در دورههای مختلف زمانی بر ساختار بطن چپ مردان میانسال بود.تعداد 30 نفر با سن(7/1-+5/46)،قد(5/1-+173)و وزن(کیلوگرم 2/1-+5/82)از بین اعضاء هیئت علمی و کارمندان دانشگاه ارومیه که سابقه بیماری قلبی عروقی و بیماری خاص نداشتند،بهصورت هدفمند انتخاب،و به دو گروه تجربی(تعداد 15 نفر)و گواه تقسیم شدند.برنامه تمرینی گروه تجربی،شامل اجرای حرکات اندام فوقانی و تحتانی منتخب توام با راه رفتن،دویدن در آب با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره(روش کارونن)سه جلسه در هفته طی سه ماه بود در ابتدا و انتهای هر ماه،ابعاد پایان دیاستولی،سیستولی،ضخامت دیواره خلفی و سپتوم بطن همچنین جرم بطن چپ استراحتی آزمودنیها به روش اکوکاردیوگرافی دو بعدی و داپلری اندازهگیری شد. تحلیل آماری دادهها توسط آزمون ANOVA با اندازهگیریهای مکرر1و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد،اجرای این روش تمرینی در کوتاهمدت تغییرات معناداری در ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ ایجاد میکند P>0/05 .در مقابل تغییرات قطر پایان سیستولی در هیچکدام از دورههای تمرین معنادار نبود.همچنین تغییرات ضخامت دیواره خلفی و توده بطن چپ فقط در دوره سوم یعنی پس از سه ماه تمرین معنادار بود P>0/05 .درحالیکه تغییر معنادار آماری در ضخامت سپتوم بطنی مشاهده نشد.با توجه به نتایج حاصله میتوان گفت:تمرین هوازی در آب به عنوان یک تمرین ترکیبی پویا که اضافه بار حجمی در آن غالب است،میتواند برای افراد میانسال که توانای فعالیت در خشکی ندارند،گزینهای مناسب در حفظ و ارتقاء سلامتی آنان باشد.
خلاصه ماشینی:
"این دگرگونیهای ساختاری، تغییراتی را در حجم پایان دیاستولیک و حجم ضربهای یا اکسیژن نبض حالت استراحتی ایجاد نمیکند و الگوی تغییرات ساختاری ابعاد بطن چپ به صورت درونگرا3است درحالیکه پاسخ جبرانی قلب در تمرینات ایزوتونیک هوازی به سازوکار اضافهبار حجمی،با افزایش قابل توجه در اندازه پایان دیاستولیک و افزایش اندک در ضخامت دیواره آزاد پشتی و بدون تغییر در اندازه سپتوم بطنی آشکار میشود.
این سوال مطرح است که:الگوی پاسخ های فیزیولوژیک،طی دورههای زمانی پیوسته سه ماهه،در ساختار قلب مردان میانسال غیرفعال چگونه است؟روششناسی تحقیق آزمودنیها:30 نفر از اعضاء هیئت علمی و کارمند دانشگاه ارومیه با دامنه سنی 50 تا 40 سال به عنوان نمونه آماری در دو گروه گواه(15-تعداد)و تجربی(15-تعداد)شرکت داشتند(جدول 1).
یافتههای تحقیق جدول 2-میانگین،انحراف معیار،ارزش P بدست آمده در تحلیل واریانس بین دورههای تمرینی و ارزش P در آزمون تعقیبی بنفرونی مربوط به ویژگیهای ساختاری بطن چپ برحسب مقادیر مطلق و نسبی(رویه سطح بدن) گروه تجربی را نشان میدهد دادههای جدول نشان میدهد که مقادیر ابعاد پایان دیاستولی بطن چپ در هر سه دوره تمرینی(یک ماهه،دو ماهه و سه ماهه)تغییرات معناداری داشته است.
میانگین،انحراف معیار،ارزش P در آزمون تحلیل واریانس متغییرهای ساختاری آزمودنیهای گروه کنترل (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 2)تغییرات شاخص ضخامت دیواره آزاد پشتی(الف)و ضخامت دیواره بینبطنی(ب)در دورههای مختلف تمرینی در گروه تجربی (به تصویر صفحه مراجعه شود) دوره (به تصویر صفحه مراجعه شود) دوره (به تصویر صفحه مراجعه شود) دورهشکل 3)تغییرات شاخص جرم توده بطن چپ در دورههای مختلف تمرینی در گروه تجربی و کنترلبحث و نتیجهگیری افزایش ظرفیت و توان پمپ قلبی در پی فعالیتهای بدنی حاصل تغییرات بعمل آمده در ساختار قلب است و نقش سودمندی هنگام فعالیتهای بیشینه و زیربیشینه به عهده دارد(12،15)."