خلاصه ماشینی:
"بموجب ماده 35 قرارداد آراء داوری که بطریق بالا صادر میشود برای طرفین اختلاف لازمالاجراء و الزامآور است و قابل استیناف و تجدیدنظر و اعتراض در هیچ مورد و نزد هیچ مقامی نیست مگر بشرحی که ذکر شد و امضاءکنندگان قرارداد و اتباع آنها مکلف و مجبورند تصمیمات و آراء هیئت داوران را اطاعت کرده و انجام آنرا قبول نمایند و باید توجه داشت که همیشه آخرین تصمیمی که در مورد اختلاف گرفته میشود اعم از اینکه رأی داوری یا تفسیر و یا رأی تجدیدنظر و یا فسخنامه بوده باشد قابل اجراء است غیر از مواردی که بموجب مقررات این قرارداد دستور موقوفالاجراء ماندن صادر شده باشد و تمام دول امضاءکننده قرارداد تعهد کردهاند آراء صادره را الزامآور تلقی کنند و مکلف هیتند محکومیتهای مالی که بموحب آراء صادره به محکومعلیه تحمیل میشود مثل آراء نهائی محاکمه داخلی خود بموقع اجرا بگذارند و حتی در این مورد برای اینکه بعدا اشکالی تولید نگردد تکلیف کشورهائی که بطریق فدرال اداره میشوند روشن شده و مقرر است که در اینگونه کشورها دول امضاءکننده متعهد هستند برطبق مقررات قوانین اساسی کشور خود آراء هیئت داوری را بموقع اجراء گذارند بدین معنی که اگر دولت فدرال برطبق قانون اساسی حق دارد آراء محاکم فدرال را در ممالک عضو بموقع اجراء بگذارد آراء هیئتهای داوری رابهمان نحو و در صورتیکه دولت فدرال نمیتواند در امور اجرائی دادگاههای کشورهای محلی دخالت کند آراء هیئت داوری مثل آراء محاکم محلی بموقع اجراء گذارده میشود."