خلاصه ماشینی:
"Photo C?Jesper Kirknaes,Copenhague از گفتن تا نوشتن در تانزانیا،در کتابهای قرائت بزرگسالان نوسواد،از قصههای سنتی استفاده شده است نوشتهء سیمونی مالیا بیسوادی نوعی ستم است،چون میدان عمل بسیاری از بزرگسالان را تنگ میکند و مانع شرکت کامل آنان در حل مسائل و اتخاذ تصمیمهایی میشود که به زندگی روزمره آنان وابسته است.
در نتیجه،مربیان این بزرگسالان که آرزوی ایجاد یک محیط مساعد برای آموزش را دارند،بایستی فعالیتهای خود را بطور عمده در کشور تانزانیا اقدام وسیعی را برای سوادآموزی شروع کرده است که هدفش آموزش خواندن و نوشتن به تودههای روستایی است که 09%مجموع جمعیت کشور را تشکیل میدهند.
این واقعیات و ارقام بما اجازه میدهند که کشورمان را در ردیف کشورهای بیسواد قرار دهیم،بنابراین،مسئله عبارت است از آموزش خواندن و نوشتن بنحوی مناسب و مؤثر و در عین حال،آماده کردن مصالح ضرور برای ادامه و تمرین قرائت.
بر مسئله کمبود مواد خواندنی پافشاری شد و اینکه قدیمیها میتوانند این مواد را در اختیار ما بگذارند؛ و اینکه داستانهایشان حامل ارزشهایی است که اگر پیش از مرگ استادان پیر،از راه نوشتن ضبط نشوند،از میان خواهند رفت.
مگرنه اینکه شرکت- کنندگان،از این راه«حرف خود را زده و نام جهان را برده بودند»و به این ترتیب هرچند خجولانه،اما بنحوی گویا و پرمعنی به آنچه پائولوفریر،جامعهشناس برزیلی،«فرهنگ سکوت» خوانده است پشت کرده بودند؟ برای جمعآوری و تکثیر این مواد ما مجبور به طی مسافات طولانی شدیم و گاه در یک دهکده،تنها یکی از پیرانی که به نقالی شهرت داشت حاضر میشد یک یا چند قصهیی را که از مدتها پیش در خاطره خود نگاهداشته بود،برایمان نقل کند."