چکیده:
دربستر مدرنیته مشارکت سیاسی امری فعالانه وآگاهانه است که به شیوه های مسالمت آمیز وغیر مسالمت آمیز درقالب کودتا وانقلابات به وقوع می پیوندد. اما رویکرد امام خمینی به مشارکت سیاسی در بطن جامعه ای بامحوریت شرع وتعالیم اسلامی صورت می گیرد که الزامات مربوط به خود را دارد. از سوی دیگر دیدگاه ایشان با تاکید برمواردی چون ضرورت آگاهی در مشارکت سیاسی، روی آوردن به مفهوم انقلاب آن هم به صورت آرام وغیر خشونت بار ومسالمت آمیز بودن مشارکت دردوران استقرار نظام اسلامی با مشارکت سیاسی در بستر مدرنیته به صورت عام همخوانی بیشتری دارد.
خلاصه ماشینی:
"ایشان بر این باورند از آنجایی که مشارکت سیاسی در قبل از انقلاب اسلامی به صورت درون ساختاری امکان پذیر نمی باشد ، لذا می بایست با توسل به مکانیزم های غیرساختاری و نه لزوما خشونت آمیز نظیر انقلاب، اعتصاب و تظاهرات به امر مشارکت سیاسی مبادرت ورزید و نظام شاهنشاهی را کنار زد .
» (صحیفه ی امام ، ج 10 : 252 ) امام خمینی در طی سخنانی مجلس شورای اسلامی را به عنوان یکی از نهادهای عمده تجلی بخش مشارکت سیاسی در سطح نظام سیاسی می داند و در این راستا در مورد اهمیت مجلس جهت تصویب مسائل مطابق خواست مردم و اسلام می فرماید : « مجلس شورای اسلامی مجلس مشورت است .
اما مشارکت سیاسی غیر ساختاری به عنوان یکی دیگر از انواع مشارکت سیاسی به کار گرفته شده در مبحث نظری این مقال در درون کشورهایی که ساختارهای اجتماعی و فرهنگی آنان به همراه نوع نظام سیاسی آنان زمینه های مشارکت گریزی را فراهم می نماید ، صورت می گیرد .
اما امام خمینی در مشارکت فعالانه به نوع مشروعیت نظام سیاسی که آمیزه ای از مشروعیت الهی – مردمی می باشد ، نظر دارد ، و از طرفی ایشان دو مقوله ی حق و تکلیف را متناسب با این نوع مشروعیت مفهومی در هم تنیده در نظر می گیرد که مردم بر حسب آن می توانند نهادهای حکومتی نظیر قوه ی مقننه ، مجریه و نهاد رهبری را تحت تأثیر قرار دهند ."