چکیده:
همانطور که میدانیم،امروزه هدف از آموزش زبان تنها یادگیری واژهها و قواعد دستوری برای خواندن و نوشتن به آن زبان نیست،بلکه هدف نهایی این است که زبانآموز بتواند خوب و روان صحبت کند و با مخاطب خود به راحتی ارتباط برقرار سازد.برای دست یافتن به این هدف لازم است که زبانآموز کارکردهای متفاوت گفتمانی آن زبان را بشناسد و بداند که از هرکدام در چه شرایطی و چگونه استفاده کند.روشهای آموزش زبان نیز برای آشنا ساختن زبانآموزان با این اصول و کارکردها،از منابع متنوعی اعم از منابع ساختگی و واقعی استفاده کنند.این منابع طبق رویکرد به کار رفته در هریک از روشهای آموزش زبان که در طول زمان براساس نیازهای زبانآموزان و پیشرفت فناوری دستخوش تحول شدهاند،هریک به نحوی انواع متون و اصول مختلف گفتمانی را در خود جای دادهاند.با توجه به محدودیت زمانی و پرجمعیت بودن کلاسهای زبان پایه در مؤسسات آموزشی و در دانشگاهها،مدرسین زبان بیشتر وقت را صرف تدریس آن نوع روش آموزشی میکنند که توسط این مراکز انتخاب شدهاند.بخش وسیعی از یادگیری زبانآموزان به کمک همین روشها انجام میگیرد.بنابراین،مطالعهی سیر تحولات روشهای آموزشی از ابتدا تا به امروز،امری ضروری بهنظر میرسد؛تا به کمک آن،مدرسین زبان از انواع متون و نظامهای گفتمانی بهکار رفته در روشهای آموزشی شناخت کافی پیدا کنند و با درنظر گرفتن سطح آموزشی زبانآموزان،بر کیفیت تدریس خود بیفزایند. در همین راستا در این مقاله قصد داریم،انواع متون و کارکردهای آنها را معرفی کنیم و سیر تحول آنها را در روشهای آموزش زبان فرانسه نشان دهیم.همچنین به بررسی و تحلیل نقش و تأثیر این متون در روند آموزشی زبان فرانسه میپردازیم.بههمین منظور نظر مدرسین زبان و زبانآموزان را دربارهی کیفیت و عملکرد چهار نوع متن روایی،توصیفی،استدلالی و تأویلی در یادگیری زبانآموزان مورد پرسش قرار میدهیم و مقایسه میکنیم. همچنین نشان خواهیم داد که کاربرد هریک از این متون در یادگیری مباحث متفاوت زبانی چیست.این مطالعه مشخص میکند که به ترتیب اهمیت،دو متن استدلالی و روایی بیشترین بسامد یادگیری را برای زبانآموزان ایرانی دارا هستند.