چکیده:
هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت ازدواج و مضیقه ازدواج در سه استان مازندران، گیلان و گلستان است. برای انجام تحقیق از روش نسبت جنسی وزنی با استفاده از داده های سرشماری 1385 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد نسبت جمعیت هرگز ازدواج نکرده در همه گروه های سنی برای هر دو جنس در سرشماری 1385 در مقایسه با سرشماری سال 1375 برای استان های شمالی افزایش یافته است. نتایج محاسبه مضیقه ازدواج در سال 1385 نشان می دهد دختران در گروه های سنی 29-34، 25-30، 39-35 با مضیقه ازدواج مواجه اند. اما در سال 1390 این مضیقه در مورد پسران بین گروه های سنی 24-29، 20-25 اتفاق خواهد افتاد و شدت آن نیز از مضیقه ازدواج دختران در سال 1385 بیشتر خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"اگر درجامعهای کاهش باروری سریع اتفاق بیفتد،یکی از پیامدهای آن در آینده،در صورتی که اینمسئله جمعیتی همراه با مسئله فرهنگی و اجتماعی دیگری به نام تفاوت سنی زوجین همراه(1)- Marriage Squeeze (2)- Schoen شود،عدم توازن بین تعداد مردان و زنان در سن ازدواج خواهد بود.
پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که با توجه به اینکه ایران در دهه 1355-1365 با افزایش رشد جمعیت مواجه بوده است و متعاقب آن،رشد جمعیت در دهه 1370 بهواسطه کاهش بارروی زنان کاهش یافته است،آیا جمعیت ایران و در اینجا استانهای شمالیکشور که روندهای جمعیتی آنها همسو با کشور است،پیامد احتمالی مضیقه ازدواج را تجربهخواهند کرد یا خیر؟بنابراین،هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت مضیقه ازدواج دراستانهای شمالی کشور در فرآیند گذار جمعیتی با استفاده از شاخص نسبت جنسی وزنیمیباشد.
افتهها در این قسمت ابتدا با استفاده از شاخص نسبت جمعیت هرگز ازدواجنکرده،وضعیت ازدواجبر حسب سرشماری 1375 و 1385 به تفکیک گروههای سنی در سه استان شمالی کشوربررسی میشود و سپس با استفاده از نسبت جنسی وزنی مضیقه ازدواج مورد بررسی قرارخواهد گرفت.
میتوان گفت یکی از دلایل افزایش نسبت جمعیت هرگز ازدواجنکرده در گروههای سنیپایین،افزایس سن ازدواج است؛اما نکته دیگری که از این نمودار استنباط میشود،در خصوصافزایش نسبت جمعیت ازدواجنکرده گروه سنی 30-34 است که مضیقه ازدواج برای زنان رانشان میدهد.
برای محاسبه نسبت جنسی وزنی باید جدول توزیع سنی زوجین وهمچنین تعداد جمعیت مردان و زنان بر حسب گروههای سنی وجود داشته باشد."