چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمانبندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهدهای و بدنی بود. آزمودنیها (90 نفر) بهطور تصادفی به گروههای تمرین بدنی و مشاهدهای (خودکنترلی، جفتشده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمانبندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمانبندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد میکردند. درصورتی که دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحلۀ اکتساب 22 و یادداری و انتقال 22 کوشش انجام گرفت. داده ها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحلۀ اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفتشده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروههای جفتشده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفتشده خطای زمانبندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.
خلاصه ماشینی:
"4|+|R 992× ) زمان حرکت کلی / زمان حرکت واقعی برای بخش Rn = (n نشریة رشد و یادگیری حرکتی_ ورزشی، شمارة 7، بهار و تابستان 1390 13 برای سنجش خطای زمانبندی مطلق، از ( Aخطای کلی) استفاده میشود که بهصورت زیر محاسبه میگردد: 1 )2Absolute timing (E) = (CE2 + VE 2 در این فرمول ( 2)CAنشاندهندۀ خطای ثابت یا میانگین خطا در پاسخهاست و برای محاسبه باید مجموع اختالف نمرۀ هر آزمودنی از نمرۀ هدف بر تعداد کل کوششهای انجام گرفته تقسیم شود.
یافتههای تحقیق حاضر با نتایج تحقیق ولف و 9 چیراکوسکی (5992)، هارتمن2 (5992)، نزاکت الحسینی و همکاران (6892)، ولف2 (6992)، نووین و همکاران (8992)، نوری و همکاران (0992)، پترسون4 (9292)، ابراهیم، نزاکت الحسینی و همکاران (0892) که در آن آزمودنیها ضمن انجام تمرین بدنی از بازخورد خودکنترلی استفاده میکردند (2، 2، 42، 02، 82، 02، 99) همخوانی داشت، زیرا آزمودنی های خودکنترلی در مرحلۀ یادداری و انتقال خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه بازخورد جفتشده نشان دادند.
بهدلیل اینکه تحقیق حاضر اولین تحقیقی است که اثر ارائۀ بازخورد خودکنترلی را طی تمرین مشاهدهای بر یادگیری زمانبندی نسبی و مطلق بررسی کرد، نیاز است تا تحقیقات دیگر در این زمینه با استفاده از تکالیف دیگر و نیز روششناسی دیگر صورت گیرد و نتایج آنها با تحقیق حاضر مقایسه شود، چرا که شناسایی شرایط تمرین مشاهدهای و عواملی که اثرگذاری این تمرین را افزایش میدهد، هم به لحاظ کاربردی و هم نظری اهمیت دارد."