چکیده:
اسلام دین صلح و امنیت، و پیامبر او برای تمام جهانیان رحمت است. از این رو، تولید و بکارگیری سلاح های کشتار جمعی از دیدگاه اسلام، نه تنها توصیه نمی شود، ممنوع و حرام شرعی است؛ زیرا از لحاظ ایجاد هراس و وحشت، به مثابه تروریسم هسته ای، اقدام خشونت بار و مخل امنیت عمومی در سطح بین المللی، و از مصادیق منکر است؛ همچنین با اصول تفکیک و منع از کشتار غیررزمندگان و غیرنظامی ها و مردم بی دفاع، مصونیت پیران، کودکان، زنان، دیوانگان و رعایت قواعد بشردوستانه، اصل محدودیت در شیوه جنگ و همچنین با اهداف جهاد اسلامی که متبلور در دفاع و دعوت به توحید و گسترش آزادی های دینی و رفع استبداد و مبارزه با سران فتنه می باشد، مغایر است. دکترین بازدارندگی نیز مجوزی برای کشتن انسان های بی گناه و بی دفاع نیست، بلکه مقصود از آن، جلوگیری از تهدیدهای ستم پیشگان است.
خلاصه ماشینی:
"3. جهاد اسلامی مغایر با کشتار جمعی: به دلایل مختلف، از جمله تبلیغات سوء دشمنان اسلام و نیز عملکرد نادرست برخی اسلامنمایان (مانند طالبان و گروههای تروریستی وهابیت که یک مذهب و مسلک ساختگی و مورد تأیید و حمایت انگلیسیها و امریکاییها است)، آموزههای نورانی اسلام دربارة دفاع از خود (جهاد دفاعی) و دفاع از حقوق اساسی بشر (جهاد دعوت)، احیانا مستمسک توجیه اقدامات تروریستی و کشتار افراد بیگناه و بمبگذاری، عملیات انتحاری و ایجاد ترس و وحشت در بین مردم قلمداد میشود و این برخلاف روح شریعت اسلامی است.
اقدامات نظامی و جنگ در اسلام؛ در جهاد دفاعی یا جهاد دعوت متبلور است و در هیچیک از این موارد، به کارگیری سلاحهای کشتار جمعی نهتنها جایز نیست، شرعا حرام است؛ زیرا در جهاد دعوت که برای گسترش آزادیهای دینی و رفع استبداد است، هدف عمده و اساسی به حکم قرآن کریم مبارزه با سران فتنه و مستبد، یعنی حاکمان و سران ستمگر است که مانع دعوت مردم به تعالیم انبیا و شنیدن کلام حق و پذیرش آزادانة دین حق میشوند.
(آلعمران: 64) از دیدگاه اسلام، امنیت بالاترین نویدی است که به جامعة برین در راه ایمان و عمل صالح داده میشود و نیز بالاترین سطح ارتقا و تعالی بشر است: «و لیبدلنهم من بعد خوفهم أمنا»(نور: 55) تأمین امنیت عمومی برای همه شهروندان، خواه مسلمان یا غیرمسلمان، از وظایف اولیه همة حکومتهاست و چنانچه برای یکی از شهروندان حکومت اسلامی حتی اگر یهودی یا مسیحی باشد، به نحوی ناامنی ایجاد شود، رهبر عالی و فرماندة کل قوا آنقدر ناراحت میشود که میگوید که اگر من علی یا هر انسان آزادة دیگر این خبر را بشنود و از تأسف جان دهد، جا دارد."