چکیده:
توسعه به مفهوم تحول کیفی و گذار از دوره ای به دوره ی دیگر، مستلزم ایجاد تغییر همه جانبه در ابعاد اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و...است. توسعه، فرایندی در هم تنیده ودارای ابعاد گوناگونی است. توسعه ی جهان آینده، مبتنی بر اقتصاد دانش محور به زودی فراگیر شده و شکل جدیدی از رفتارهای مدرن اقتصادی را در جامعه ی بشری به وجود خواهد آورد. این مقاله با بیان توصیفی وروش کتابخانه ای سعی دارد ضمن تبیین جایگاه و اهمیت دانش پایگی اقتصاد و نقش آن در حصول توسعه ی پایدار روند رو به بهبود و حرکت در مسیر توسعه ی هند را مورد بحث قرار دهد که می تواند به عنوان الگویی ارزشمند وقابل انجام برای رسیدن به توسعه در نظر گرفته شود. ازجایی که در این تحقیق می خواهیم وجود رابطه ی بین دانش پایگی و توسعه ی پایدار را توصیف کنیم، روش تحقیق همبستگی می باشد. با بررسی وضعیت هند به عنوان یک الگوی موفق در سال های اخیردر زمینه ی دانش پایگی، معلوم می شود که این کشورراه درستی را انتخاب نموده ودر این زمینه به موفقیت های چشم گیری دست یافته است که اگر ایران نیز اتخاذ چنین برنامه هایی را در دستور کار خود قرار دهد، دست یابی به این مهم امری ممکن وقابل حصول خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"(معمارنژاد،1384: 108-83) اصطلاح اقتصاد دانش بنیان [(KBE) Knowledge Based Econom] یا اقتصاد دانشی [ (KE) Knowledge Economy ]که توسط OECD Organization FOR Economic Corporation and Development) )مورد تأکید خاص در استراتژی توسعه ی ملل قرار گرفته، گویای نقش مهم دانش و فناوری در جریان اقتصاد است واز این رو می توان گفت که در اقتصاد دانش بنیان، دانش از نظر کیفی و کمی با اهمیت تر از گذشته است؛ ولی باید گفت که هدف اصلی از تبیین و استفاده از اقتصاد دانش محور نهایتا دست یابی به توسعه ی پایدار در ابعاد کلان اقتصادی در جوامع مختلف، خصوصا کشور های فقیر و در حال توسعه می باشد.
(2000:14,Filho) در جهت گیری های توسعه، باید سازمان ها را به گونه ی مجموعهای از نظام های پیچیده و زنده توصیف کرد که اجزای آن ها در توازن منطقی با یکدیگر قرار دارند و هدفی مشترک را دنبال میکنند و فرآیندی مشترک با نگرشی پویا و به هم پیوسته دارند؛ اما متأسفانه آنچه که در برنامههای توسعه های ملی ایران در دوران اخیر ارائه شده است، به نسبت آنچه که دیدگاه قانون اساسی و تفکر اسلامی مطرح می کند و نیز در مقایسه با کشورهایی که علم فناوری را محور توسعه خود قرار داده اند، تفاوت چشمگیری دیده می شود.
به عبارت دیگر از سال 1991 کوشش های استراتژیک هندوستان برای قراردادن اقتصاد خود در مسیر توسعه ی پایدار آغاز شده است که به دنبال آن، رشد اقتصادی این کشور شتاب بیشتری یافته و از سال 2004 تا 2007 این رشد به میزان 4/7% بوده است."