خلاصه ماشینی:
"حضرت امیر المؤمنین علی ابن ابی طالب(ع)در اینباره میفرمایند: «رحم الله المرء عرف من این و فی این و الی این»و مولانا با تأسی به سخن حضرت امیر(ع) سروده است که: روزها فکر من این است و همه شب سخنم#که چرا غافل از احوال دل خویشتنم از کجا آمدهام آمدنم بهر چه بود#به کجا میروم آخر ننمایی وطنم ماندهام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا#یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم بیتردید آشنایی با مظاهر تمدن و فرهنگ و بررسی نقشهایی که انسانهای خردمند در جهان هستی داشتهاند،نیز علاوه بر افزودن بر بار تجربههای علمی زندگی،مایۀ دستیابی به معرفت راستین را فراهم میسازد و نشان میدهد که استغنای هستی و خداوند هستی از آدمی تا چه حد است و چه بسا انسانهای نیکو سیرت و نیکو سریرت که پیش از ما به جهان هستی آمدهاند و با تلاشهای شایسته و حردمندیهای بایستۀ خود به زندگی معنا بخشیدهاند و آن را برای ما به یادگار گذاشته و خود،گذشتند؛بیشک این سرنوشت نهایی همۀ آدمیان است."