خلاصه ماشینی:
"یأس و ناامیدی و برخی از شکستهای فردی واجتماعی و بیتوجهی به نتایج کار و فعالیت برخی ازفرهیختگان نیز در بیاعتنایی به وقت و در نتیجهاتلاف آن نزد این گروه مؤثر است به طور خلاصه درروش پیشگیری از اتلاف وقت در این بخش باید به&%05708FMNG057G% (به تصویر صفحه مراجعه شود)علل و عوامل اجتماعی،روانی،اقتصادی واحتمالا تاریخی اندیشید و آنها را از سر راهبرداشت.
در کار دسته جمعی اولا،انجام برخی از امور میاناعضاء توزیع میشود و ثانیا از روی قاعده بنابراین استکه جلساتی برای بررسیها تشکیل شود،هنگامیکهشخص یا اشخاصی که به هر دلیل بینظم هستند در جمعباشند-که تجربه نشان میدهد چنین اشخاصی وجوددارند-جلسات یا به علت غیبت آنها تشکیل نمیشود ویا تشکیل جلسات فائدۀ چندانی در بر نخواهد داشت زیرااشخاص نامنظم،دستور جلسه یا گزارشهایی را که بایدمطالعه کنند و با آمادگی و احتمالا پیشنهاد در جلسهحضور یابند خالی الذهن به جلسه میآیند و در نتیجهمباحث جلسات بر پایۀ نوعی تداعی معانی واظهار نظرهای ارتجالی شکل میگیرد و چنین روشی برایتصمیمگیریهای بنیادی زیانبار است.
چون در اینگونه جلسات رعایت«جاه»و«مقام»و«عنوان»اشخاص سبب میشود که به صراحت و آشکاراخلاف میل گویندگان سخن گفته نشود و چنانچه میسرباشد و با سخن گفتن در لفافه و زیرکانه موضوع نامربوطپیشنهادی از گردونه بحث خارج شود و این شیوه،زمانزیادی را تلف میکند اما اگر کار جدی تلقی نشود اصلجلسه و وقتی که صرف شده است بطور کامل تلف شدهاست.
ب-بیاعتقادی یا بیاعتمادی افراد به یکدیگر و درنتیجه نبود و صراحت در کارهای دسته جمعی در بسیاری از مجمعها،حتی مجامع علمی صرفدانشگاهی و پژوهشگاهی،برخی اشخاص یکدیگر را بهاصطلاح قبول ندارند و معتقد به داشتن مقام علمی واقعی برای همکار خود نیستند و نیز به هر دلیل به یکدیگراعتماد ندارند،در عین حال به علل گوناگون اولا نظر خودرا نمیتوانند و یا نمیخواهند بیان کنند و ثانیا از جمع همنمیخواهند خارج شوند."