خلاصه ماشینی:
"مسابقه تسلیحات هستهای هند و پاکستان: دیدگاههای ایران و سیاستهای آینده ناصر ثقفی عامری-محقق مسائل خلع سلاح و امنیت بین المللی شاید بتوان گفت که یکی از مهمترین تحولات راهبردی نظامی در دوران پس از جنگ سرد با انجام آزمایشهای هستهای هند و پاکستان روی داده است.
زمان تمدید نامحدود معاهدهء منع گسترش سلاحهای هستهای و فشارهایی که از ناحیهء آمریکا به هند برای الحاق به این پیمان وارد آمد، در واقع مرحلهای بود که هند مصمم شد راه اتمی شدن را انتخاب کند و با انجام آزمایشهای هستهای رسما به جرگهء قدرتهای هستهای بپیوندد و به این ترتیب و به زعم زمامداران آن کشور،در جهانی که در آن«سیاست قدرت»حاکم است و داشتن تسلیحات هستهای به عنوان کارت ورود به باشگاه قدرتهای بزرگ و از جمله عضویت دائمی شورای امنیت است، توانایی خود را در زمینهء تسلیحات هستهای آشکار سازد.
دوم،قدرتهای هستهای در پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای از امتیازات ویژهای برخوردار گردیدهاند که این امر همراه با نفوذی که کشورهای مزبور در مجامع بین المللی بویژه به عنوان اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد اعمال مینمایند عملا داشتن سلاحهای هستهای را به عنوان کارت ورود به باشگاه قدرتهای بزرگ درآورده است.
پرسش اساسی این است که در آینده تا چه حد به این تسلیحات به عنوان ابزار اعمال قدرت و چانهزنی بها داده خواهد شد؟ نظام منع گسترش سلاحهای هستهای در سالهای اخیر تحت تأثیر شرایط جدید بین المللی و سیاست قدرتهای هستهای با ضعفهایی رو به رو شده است و چنانچه تمهیدات لازم برای بر طرف ساختن عواملی که به ناپایداری این نظام میانجامد اتخاذ و به مورد اجرا گذاشته نشود،با کمال تأسف در آینده شاهد آزمایشهای هستهای دیگری خواهیم بود."