چکیده:
خانواده اولین ومهمترین نهاد در تاریخ وتمدن انسانی است که افراد بشری درآن با شیوه های زندگی جمعی و تفاهم و سازگاری با دیگران آشنا می گردند. خانواده مناسبترین بستر فعلیت یافتن قابلیت ها و استعدادها و تواناییهای انسانی است و بخش عظیمی از ابعاد شخصیت افراد همچون رفتارهای اجتماعی، مسئولیت پذیری، تحمل وبردباری در برابر دیگران و واکنشهای عاطفی در آن شکل می گیرد.هدف از نگارش این مقاله بررسی شیوه های فرزند پروری والدین و نقش آن بر سازگاری اجتماعی فرزندان می باشد، که با روش اسنادی انجام شده است و با تکنیک فیش به جمع آوری داده ها اقدام شده است. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد: چهار نوع شیوه های تربیتی در خانواده ها والدین بر فرزندان اعمال می کنند که عبارتنداز:1)شیوه تربیتی استبدادی.2)شیوه تربیتی قاطع.3)شیوه تربیتی سهل انگار و 4)شیوه تربیتی مسامحه کار. هر کدام از شیوه های تربیتی حاکم بر خانوده ها که والدین در جهت تربیت فرزندان بکار می یرند خود دارای تاثیراتی در جهت سازگاری اجتماعی فرزندان دارد.
خلاصه ماشینی:
"در خانواده زبان میآموزد،برخی ارزشهااخلاقی را کسب میکند و به خصلتهای گوناگون متصف میشود اگرچه همه کودکاندنیا ممکن است دارای والدین میباشند ولی به جرات میتوان گفت که تنها عمدهمعدودی از آنها صلاحیت تربیت کردن و مربی بودن را دارا هستند همچنین،گرچه همهوالدین در دنیا خواهان خیر و سعادت فرزندان خود هستند و با صداقت و زحمت زیادتا سرحد امکان میکوشند تا نیازهای مادی و معنوی کودکان خود را به نحو احسنتامین نمایند ولی این امر اغلب به علت کمبود و گاهی عدم آگاهیهای درستاز روشهای تربیتی نتیجه معکوس به دنبال دارد.
3. بیان عواطف مثبت:این گروه از والدین عشق و علاقه خود را بهکودکان در همه زمانها هم به صورت فیزیکی و هم به صورت کلامینشان میدهند(به نقل از ملک مکان 1387)مظلوم،48) انواع والدین از لحاظ اجتماعی نمودن فرزندان در تقسیمبندی که ایزدپور در رابطه با نقش خانواده در اجتماعی شدنفرزندان با تاکید بر سه الگوی تربیتی و دمکراسی،سهلگیری و استبدادیروش والدین به شرح زیر مطرح میکند: والدین قاطع و اطمینانبخش اینگونه والدین با فرزندانشان با محبت هستند رابطه گرم و صمیمی داشته وضمن کنترل منطقی از آنان توقع و رفتاری عاقلانه و منطقی دارند."