خلاصه ماشینی:
"هنگامی که زمزمههای مخالفت با مجلس و مشروطهاز دو سو(یکی علمای مذهبی مشروعه طلب به رهبریشیخ فضل الله نوری و دیگر صاحب منصبان مستبد و دررأس آن محمد علی شاه)اوج گرفت،شور و هیجانمراجع نجف در حمایت از مشروطه و حفظدستاوردهای آن افزایش یافت.
علماینجف که به مجاهدان تبریز امید بسته بودند،و درحقیقت خود ایشان انگیزۀ اساسی قیام را با حکم خلعمحمد علی میرزا(26)از سلطنت ایجاد کرده بودند،تصمیم گرفتند که برای دفاع و حمایت عملی از ارکانمشروطه و دفاع از مملکت اسلامی در مقابل و هجومبیگانگان و کفار به طرف ایران حرکت کنند.
مراجع(مشروطه خواه)نجف که همواره در پی حفظاسلام و مملکت اسلامی بودند و با تسلط اجانب و نفوذایشان مبارزه میکردند،پس از شکست حکومتاستبدادی محمد علی شاه و پیروزی مجاهدان شمال وجنوب ایران و تقسیم غنایم میان ایشان،همچنان بهنظارت خویش بر اوضاع ادامه داده و از هر فرصتی برایایراد رهنمودها و دستورهای لازم استفاده(به تصویر صفحه مراجعه شود) میکردند؛چنانکه پس از فتح تهران و رد و بدل شدنپیامهای پیروزی(33)،وظایف«کنونی»مردم را بدیشانگوشزد کرده و آنها را به همکاری با دولت فراخواندند:«توسط انجمنهای ایالتی و ولایتی به عموم ملت ایراناعلام میشود،ارتفاع حکم اداء مالیات و لزوم اهتمامدر رفع انقلابات را سابقا بعد از تغییر سلطنت اعلام،بازهم تأکیدا اظهار میشود:الیوم حفظ مملکت اسلامیبه امنیت کامله و تمکین از اولیاء دولت متوقع و اندکانقلاب موجب مداخله اجانب و دشمنی به دین مبیناسلام است»."