خلاصه ماشینی:
"در این میان برای بازسازی کشور میبایست در هر منطقه از کشور باتوجه به موقعیت جغرافیائی،زیست محیطی،اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و ویژگیهای مردم شناسانهء آن و همچنین بر مبنای درجهء رشد یافتگی و ظرفیت لازم برای جذب و خلق تکنولوژی،نوع مناسبی از تکنولوژی-سازمان را ایجاد کرد و به دنبال آن،نظام مدیریتی متناسب را فراهم آورد.
این نگرش ایجاب میکند که در تدوین استراتژی بازسازی مناطق جنگزدهء ایران،پس از تعیین اولویتها، مقولهء تکنولوژی و سازمان و مدیریت بازسازی،از اهمیت بیشتری برخوردار شود.
تاکنون روشهای گوناگونی برای طبقهبندی سازمانها عنوان شده است،اما آنچه در اینجا باتوجه به تکنولوژی و ماهیت سازمان بازسازی میتواند مورد توجه قرار گیرد،مبنا قرار دادن انواع تکنولوژیهایی است که بر حسب گوناگونی شرایط مناطق جنگزده و آسیب دیده قابل استفاده است.
باید توجه داشت که مدیریت بازسازی مناطق آسیب دیده همانند مدیریت سازمان بینالمللی،به علت درگیر شدن با شرایط و موارد متفاوت،فرهنگها و ساختارهای نسبتا متضاد منطقهای با محدودیتهای گستردهای مواجه است13.
از آنجا که ساختار نخست،ضمن برخورداری از تمرکز،به مدیریت این امکان را میدهد تا بتواند کنترل و نظارت بیشتری را بر سازمان و اعضای سازمانی خود اعمال کند،بنابراین در مراحل اولیهء اجرا و پیاده کردن طرحها و پروژههای سازندگی مناطق آسیب دیده، مدیریت بازسازی ناگزیر از اعمال نوعی مدیریت کلاسیک و متمرکز است.
بنابراین با مشخص شدن استراتژی کلی در زمینهء بازسازی،سازمان بازسازی باید منطبق بر اصول یاد شده و شرایط متنوع،شکل گیرد و عامل انسانی به مثابه مهمترین و مؤثرترین متغیر در یک ساختار سازمانی متمرکز و عمودی،هدایت شود.
Thompson, Organization in Action, Mc Graw-Hill Book Company,New York,1967,pp."