چکیده:
این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و روش های مطالعه با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران انجام شد. روش تحقیق حاضر توصیفی– پیمایشی و از نوع همسبتگی بوده است. به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 110 نفر به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت نئو، پرسشنامه روش ها و مهارت های مطالعه، و برای متغیر پیشرفت تحصیلی، از معدل کل دانشجویان استفاده شد. تحلیل داده ها با همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه بین ویژگی شخصیتی و روان رنجوری و روش مطالعه سطحی با پیشرفت تحصیلی منفی، رابطه بین ویژگی های شخصیتی برون گرایی، سازگاری، وظیفه شناسی و روش مطالعه عمقی با پیشرفت تحصیلی مثبت، و بین ویژگی شخصیتی گشودکی با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که روش مطالعه عمقی و سطحی و ویژگی های شخصیتی وظیفه شناسی، روان رنجوری و برون گرایی توان پیش بینی پیشرفت تحصیلی را دارا می باشند. دانشجویانی که دارای ویژگی های شخصیتی برون گرایی، سازگاری و وظیفهشناسی اند و از روش مطالعه عمقی استفاده می کنند، پیشرفت تحصیلی بیشتری دارند.
The purpose of this study is to investigate the relationship between personality traits، studying approaches and academic achievement in BA students at Allameh Tabataba’i University. The method used in the study was descriptive-correlational survey. In this research، a total sample of 110 students was chosen by cluster sampling. The sampled students were asked to fill out the Personality Five-Factor Questionnaire along with the Approaches and Skills of Study Questionnaire، and their semester average was used as the criterion of academic achievement. The results of the Pearson product-moment correlation coefficient showed that the relationship of neuroticism and surface approaches of studying with academic achievement was negative. The relationship between academic achievement and extroversion، agreeableness، conscientiousness and deep approaches of studying was positive. Academic achievement was not associated with openness to experience. Furthermore، the multivariate regression analysis indicated that deep and surface approaches of studying، neuroticism، conscientiousness and extroversion could predict the academic achievement. Students who are more extroverted، agreeable or conscientious and use deeper studying approaches experience more academic achievement.
خلاصه ماشینی:
"به عبارت دیگر،برمبنای تفاوت در توانایی دانشآموزان نمیتوان به این سؤال پاسخ داد که چرا بعضی از دانشآموزان در مدرسه نمرهی الف میگیرند در حالی که دانشآموزان دیگر با همان توانایی در امتحانات رد میشوند؟بر این اساس،با آگاهی از این که تفاوت در توانایی فقط میتواند بخشی از تفاوت در عملکرد تحصیلی را تبیین کند،تعداد زیادی از محققان نقش بااهمیت و پیشبینیکنندهی متغیرهای نامرتبط با توانایی یا عوامل غیر تحصیلی را برپیشرفت تحصیلی سرلوحهی فعالیتهای پژوهشی خود قرار دادهاند از جمله این عوامل مرتبط با پیشرفت تحصیلی میتوان به ویژگیهای شخصیتی و روشهای مطالعه اشاره کرد(استرنبرگ1 ،1999،به نقل از کدیور،شکری،فرزاد،و سنگری،1385).
در پژوهشی که در میان دانشجویان سال اول آموزش از راه دور توسط بارتن و نلسون(2007)صورت گرفت این نتایج حاصل شد که بین روش مطالعه عمقی و پیشرفت تحصیلی ارتباط مثبت وجود دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) همانگونه که جدول 4 نشان میدهد میان ویژگیهای شخصیتی برونگرایی،وظیفهشناسی و سازگاری و روش مطالعه عمقی با پیشرفت تحصیلی به ترتیب با ضریب همبستگی، (r--0/23) ، (r--0/37) ، (r--0/40) ، (r--0/45) همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد و بین ویژگی شخصیتی روانرنجوری و روش مطالعه سطحی با پیشرفت تحصیلی به ترتیب با ضریب همبستگی، (r--0/203) ، (r--0/64) همبستگی منفی معنادار را نشان میدهد.
نتایج تحصیل رگرسیون با روش گام به گام نشان میدهد که مجذور R برای ترکیب متغیرهای ویژگیهای شخصیتی با روشهای مطالعه برابر 0/54 میباشد،یعنی این مؤلفهها 0/54واریانس متغیر پیشرفت تحصیلی را تبیین میکنند.
The relationship between personality, approach to learning, and academic success in fierst- year psychology distance education students."