خلاصه ماشینی:
"اگرچه غالب علمای دینی ظهور آنها را به قرن سوم هجری و در زمان حیات یازدهمین پیشوای شیعیان، امام حسن عسکریعلیه السلام نسبت میدهند، با این حال تلاش برای شناخت اصل و ریشههای پیدایش این فرقه موجب ایجاد حدسها و گمانهای متعدد و گاه متناقضی در میان مورخان و پژوهشگران مسلمان و غیرمسلمان گشته است تا آنجا که برخی از آنان میان علویان و شیعیان دوازدهامامی هیچ تفاوتی قایل نمیشوند و این فرقه را بخشی از پیکره بزرگتر اسلام قلمداد میکنند و برخی دیگر آنان را به غالیگری، تناسخ، اباحه محارم، الوهیت بخشیدن به حضرت علیعلیه السلام و مانند آن متهم مینمایند و آنها را به سبب باورهای کفرآمیز و نسبتهای کاذبی که به ائمه اطهار میدهند، از دین اسلام و جامعه مسلمانان مطرود میدانند.
4-5) در همین زمینه، نویسندگان و اندیشمندان علوی نیز کتب بسیاری را تحریر کرده، در راه اعاده حیثیت فرقه خویش و زدودن اتهامات و باورهای انحرافی از آن، کوشیدند: چنان که شیخ علی عزیز ابراهیم، که کتابهای متعددی درباره علویان نوشته و با اندیشمندان شیعی همچون آیةالله سید محسن حکیم، امام موسی صدر و شیخ محمد مهدی شمس الدین مراوده داشته، در مقدمه کتاب العلویون فی دائرةالضوء مدعی شده است که خوانندگان با مطالعه این کتاب، با دلیل و برهان، حقایق ذیل را درخواهند یافت: 1.
همچنین شهید سید محمد باقر حکیم، علویان سوریه را کسانی معرفی میکند که غالبا امامان دوازده گانه شیعیان، از جمله حضرت مهدی -عجل الله تعالی فرجهالشریف- و نیز غیبت صغرا و کبرای ایشان را باور دارند، اگرچه درباره ائمه اطهارعلیهم السلام اعتقاداتی خاص دارند که غلوآمیز به نظر میرسد."