چکیده:
نویسنده در بخش اول مقاله، جایگاه امامان را در نزد شیعه به عنوان تنها مفسران حقیقی قرآن شناسانده و سپس به دیدگاه های امامیه دربارۀ قرآن اشاره کرده و تفاسیر امامیه را معرفی کرده است. در بحث از اصول تفسیری در نزد امامیه به مسأله تحریف قرآن اشاره کرده و پس از بیان نظر چند تن از علما، نظر شیعه را عدم تحریف قرآن دانسته است. در انتهای بحث، محمود ایوب به عنوان نمونه، آیه 67 سوره مائده را که به ماجرای غدیر خم می پردازد از منظر مفسران شیعی مورد بررسی قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
"(12) در نقلی دیگر که توسط عیاشی [در تفسیرش] برای اثبات ولایت علی علیه السلام ذکر شده، آمده است که پیامبرصلی الله علیه وآله و سلم دربارۀ اهل بیت فرمودند: لطیف خبیر مرا خبر کرد که آن ها (یعنی این دو ثقل) [نمی بایست] از هم جدا شوند تا مرا [در روز قیامت] ملاقات کنند ...
(20) همچنین گزارش شده است که ابن عباس و ابن مسعود و دیگر صحابیان [حضرت] محمدصلی الله علیه وآله و سلم، علم تفسیر را از [حضرت] علی علیه السلام آموختند که او نیز تمام علم خود به قرآن را از پیامبر و ایشان نیز از خداوند کسب کرده بود.
به همین جهت، مثلا [آیه الله] خویی در البیان خود را مجبور می دید که نه تنها با نگاه سنتی اهل سنت به قرآن، که با برخی از تصورات شیعی از قرآن نیز مخالفت ورزد ـ متأسفانه، فقط یک جلد از این کتاب جالب منتشر شده و نویسنده به من گفته است که قصد ادامه دادنش را ندارد.
طبرسی احادیث مختلف درباره این آیه را مورد بررسی قرار داده است؛ احادیثی دلالت دارند این آیه در مکه نازل شده است تا به پیامبر در باب قریش قوت قلب دهد؛ احادیثی دلالت دارند ـ همان طور که در گزارش عایشه آمده است ـ این آیه به خاطر تقیه بود؛ احادیثی دلالت دارند [حضرت] محمدصلی الله علیه وآله و سلم در اولین روزهای بعثتش با محافظی بیرون رفت، ولی هنگامی که خدا نازل کرد: { و الله یعصمک من الناس }، پیامبر محافظ خود را مرخص کرد."