چکیده:
این نوشتار در پی یافتن پاسخ این سوال است که دین اسلام، در روابط مسلمانان با دیگر انسانها، کدامیک از گزینههای جنگ و صلح را«اصل اولی» میداند.شمار فراوانی از عالمان دین به اصالت جنگ و، در مقابل، دستهای دیگر، که شمارشان کمتر است، به اصالت صلح باور دارند. نگارندگان این سطور با در پیش گرفتن روش مطالعة کتابخانهای و بازخوانی آیاتو روایات جنگ و صلح و، همچنین، بررسی استدلالهای مطرح فقیهانو مفسران، دربارة هریک از دو دیدگاه پیشگفته، دیدگاه سومی را مطرح کرده و برگزیدهاند که باید میان حاکمیت کفر و شرک، از یک سو، و آحاد کافران و مشرکان، از سوی دیگر، تفاوت قائل شد، به گونهای که اصل در روابط مسلمانان با حاکمیت کفر و شرک «جنگ» و اصل در روابط مسلمانان با آحاد کافران و مشرکان «صلح» باشد. بر اساس چنین دیدگاهی، سبب تشریع جهاد ابتدایی حاکمیت کفر محسوب میشود.
This paper seeks to answer this question: Which option, war or peace, does the religion of Islam consider as the "prior principle" in relationships of Muslims with other people? The authors use library method and re-read the verses and Hadiths about war and peace and also study the significant views of jurists and interpreters. In the end, they suggest a third view based on which we should differentiate between disbelievers and polytheists in general, and their governments. The two sides’ reasons are used to conclude that the principle governing the relations of Muslims with disbelievers and polytheists in general is "peace" and the principle governing the relations of Muslims with their governments is "war
خلاصه ماشینی:
"مهمترین سندی که با آن میتوان این نظریه را به این فقیهان نسبت داد ـ گرچه بحث اصالت جنگ و صلح در کتابهای فقهی بهصراحت مطرح نشدهاست ـ این است که اینان جنگ ابتدایی را، با مشرکان و اهل کتاب، در صورت تحقق واجب میدانند، تا بدین وسیله مشرکان اسلام بیاورند و اهل کتاب نیز یا مسلمان شوند یا جزیه 1 بپردازند، به طوری که با مسلمانان خصومت نورزند، مانع دعوت و تبلیغ اسلامی نگردند و به زیردستان و ضعیفان ستم نکنند.
استدلال به این آیه، که از آیات مطلق جهاد است، برای علت بودن کفر، مبتنی بر آن است که مراد از «فتنه» شرک باشد، 1 اما اگر معنایی جز شرک باشد ـ مانند حرابت یا ستم مشرکان 2 ـ نمیتوان برای علیت کفر بدان استناد کرد.
برای مثال، خداوند هدف از بعثت پیامبر( را گسترانیدن چتر اسلام بر همة جهانیان میداند، به گونهای که این دین را بر دینهای دیگر پیروز گرداند: «او کسی است که پیامبرش را، با هدایت و دین درست، فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز کند، هرچند مشرکان خوش نداشته باشند» (توبه: 33)، اما پذیرش اصالت صلح بدین معناست که جهاد ابتدایی فقط در مواردی جایز میشود که کفار مانع دعوت به دین اسلام شوند و، در غیر این صورت، همزیستی مسالمتآمیز با حکومتهای کفر سرلوحه قرار میگیرد."