چکیده:
گردشگری فرهنگی همواره از جمله گونه های اصلی گردشگری در ایران و به طور کلی کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. با این وجود، دیدگاه فراگیری در میان کارشناسان نسبت به گونه-های مختلف آن وجود ندارد. به طور دقیق تر، در منابع مختلف اختلاف نظرهایی در رابطه با قلمداد کردن گردشگری بوم شناختی، مذهبی و روستایی به عنوان گونه های مختلف گردشگری فرهنگی وجود دارد که مقاله تحلیلی حاضر، با استفاده از راهبرد تحقیق تلفیقی ادبیات موجود، سعی در ارائه یک مفهوم جامع برای این موضوع با تاکید بر استان خراسان جنوبی دارد. بنابراین، سوال اصلی مد نظر نویسندگان این مقاله آن است که آیا گردشگری بوم شناختی، مذهبی و روستایی را می توان به عنوان گونه های مختلف زیرمجموعه گردشگری فرهنگی محسوب کرد؟ نتایج حاصله بیانگر آن است که به لحاظ ماهیت فعالیت گردشگران در مقصد، گردشگری مذهبی و روستایی به طور کامل و گردشگری بوم-شناختی در صورتی که گردشگران از طریق ارتباط مستقیم (رویارویی با مردم محلی) و یا غیر مستقیم (از طریق شواهد زندگی مردم محلی) در کنار سفر مسوولانه خود به شناخت و یا تحقیق در مورد فرهنگ مردم محلی بپردازند، می توانند گونه ای از گردشگری فرهنگی قلمداد شوند.
خلاصه ماشینی:
"بهطور دقیقتر،در منابع مختلف اختلاف نظرهایی در رابطه با قلمداد کردن گردشگری بومشناختی،مذهبی و روستایی بهعنوان گونههای مختلف گردشگری فرهنگی وجود دارد که مقاله تحلیلی حاضر،با استفاده از راهبرد تحقیق تلفیقی ادبیات موجود،سعی در ارائه یک مفهوم جامع برای این موضوع با تأکید بر استان خراسان جنوبی دارد.
بنابراین،سؤال اصلی مدنظر نویسندگان این مقاله آن است که آیا گردشگری بومشناسی،مذهبی و روستایی را میتوان بهعنوان گونههای مختلف زیر مجموعه گردشگری فرهنگی محسوب کرد؟نتایج حاصله بیانگر آن است که به لحاظ ماهیت فعالیت گردشگران در مقصد،گردشگری مذهبی و روستایی بهطور کامل و گردشگری بومشناختی در صورتی که گردشگران از طریق ارتباط مستقیم(رویارویی با مردم محلی)و یا غیرمستقیم(از طریق شواهد زندگی مردم محلی)در کنار سفر مسؤولانه خود به شناخت و یا تحقیق در مورد فرهنگ مردم محلی بپردازند،میتوانند گونهای از گردشگری فرهنگی قلمداد شوند.
باید توجه داشت که در گردشگری روستایی،انگیزه اصلی گردشگر نه بازدید از محیط طبیعی،بلکه آشنایی و یادگیری در مورد جوامع روستایی و جاذبههای آنها در یک محیط طبیعی و برقراری ارتاط تعاملی با این جوامع قلمداد میشود (beeton,2006:142) که با صنعتی شدن شهرها و رشد فزاینده مصرفگرایی،تبدیل به یک انگیزه قوی در میان شهرنشینان برای سفر به روستاها شده است.
در این میان،اکوموزهها محصول بارزی از گردشگری روستایی و فرهنگی محسوب میشود که اساسا هدف اصلی آنها،تشویق جامعه محلی برای ایجاد ارتباط با مردم مناطق دیگر و همچنین حفظ محیط اکولوژیکی است (boniface,2003:38) .
نتیجه هدف اصلی این مقاله تحلیلی،ارائه یک مفهوم جامع از گردشگری فرهنگی با تأکید بر گونههای گردشگری بومشناختی،مذهبی و روستایی با استفاده از روششناسی راهبرد (1)- indigenous tourism تلفیقی و مقایسه تحلیلهای انجام شده با ویژگیهای استان خراسان جنوبی است."