چکیده:
برخلاف نظریاتی که در آنها تغییر دین آگوستین به مسیحیت دفعی و اتفاقی تلقی شده است، این تغییر، چهارچوب یک فرآیند را دارد. عوامل زمینهای، مانند سیاست دینی وقت، خانواده، اقتصاد و نیز تجربیات شخصی خود آگوستین باعث میشد که قویترین مقصد برای تغییر دین او مسیحیت باشد؛ زیرا در اکثر آنها مسیحیت کانون توجه و عنایت بود. عواملی همچون بحران، جستجو و فعالیت، برخورد با مبلغ، و تعامل با کسانی که یا تجربۀ مسیحی شدن داشتند و یا سرنوشت کسانی را با چنین تجربهای برای او بازگو میکردند، گرایش وی را به مسیحیت بیشتر کرد و از نظر عقلانی او را در اینباره مجاب ساخت. در نهایت، تجربۀ شنیدن صدای کودک منجر به تصمیم او به پذیرش نهایی مسیحیت شد. ادامۀ روند تغییر دین وی را میتوان در آثار آن، یعنی آرامش باطنی پیدا شده برای آگوستین، و تأثیر خود او بر مسیحیت دنبال کرد.
خلاصه ماشینی:
"3 این که چرا اکبرشاه به یکباره بر آن شد تا پایتخت خود را از شهر بزرگ و استراتژیک دهلی که به نوعی برای فاتحان هند در حکم قلب این دیار بود، به روستای کوچک سیکری علامی، ابوالفضل، اکبرنامه، به کوشش مولوی عبدالرحیم، ج2، ص345؛ رادا کریشنان، سروپالی، تاریخ فلسفۀ شرق و غرب، ترجمۀ خسرو جهانداری، تهران، 1367ش، ج1، ص521 .
3 در این مورد نیز شیخ مبارک از سردمداران این نحلة فکری بود که در گذشته آموزههای ابن عربی را نزد اساتید این مکتب فراگرفته و به پسرانش نیز آموخته بدائونی، عبدالقادر، ج2، ص220و ج3، ص105؛ نظام الدین احمد، ج2، ص457؛ خافی خان نظام الملکی، ج1، ص242؛ رحمان علیصاحب، تذکرة علمای هند، لکهنو، 1914م، ص160؛ رضوی، سیداطهر عباس، «تأثیر حکمت اشراق و فلسفة میرباقر داماد و ملاصدرا در شبه قارة هند و پاکستان»، جاویدان خرد، نشریۀ انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، سال چهارم، شمارۀ دوم، پائیز1360ﺵ، ص30.
3. آراء فرق شیعه حضور پررنگ شیعیان در دربار اکبرشاه از جمله مواردی است که اثبات آن نیاز به کوشش زیادی ندارد، زیرا با نگاهی سطحی به فهرست اسامی افرادی که در دربار اکبرشاه صاحب مناصب مهمی بودند، از جمله میرفتح الله شیرازی، حکیم ابوالفتح گیلانی، میر عبداللطیف قزوینی و پسرش میرغیاث الدین علی قزوینی، شیخ احمد تتوی، شیخ محمد یزدی، حکیم همام و قاضی نورالله شوشتری، و همینطور حضور پررنگ و با منزلت سیدان نشان از میزان نفوذ تفکر شیعی را در دستگاه حکومت اکبر دارد، تا آنجا که در منتخب التواریخ یکی از نشانههای انحراف اکبرشاه از مسیر اصلی اسلام، به حاشیه رانده شدن اهل تسنن و قدرت گرفتن شیعیان عنوان شده است."