ملخص الجهاز:
معرقکاری نوعی بیان هنری است که در آن به جای استفاده از رنگ بر روی بوم،میتوان از کنار هم قرار دادن تکههای چوب،سنگ،کاشی،شیشه، چرم،در رنگ و بافتهای مختلف،آثار باارزشی را خلق کرد.
این تکنیک عبارت بود از بریدن قطعات چوب و جا دادن آنها در فضای گود شده روی زمینه اصلی بر اساس طرح از پیش تعیینشده و محکم کردن آن به وسیله چسب.
با رواج این تکنیک در قرن 15 میلادی معرقکاری در شهرهای زیادی از ایتالیا گسترش یافت.
جیووانی وروناد Giovanni da verona در ابتدای قرن 16 در استفاده از این رنگها مهارت زیادی پیدا کرد و توانست رنگهای متنوع را مورد استفاده قرار دهد.
این روش عبارت بود از کنار هم قرار دادن میلههای چوبی با طبیعت و رنگهای مختلف به صورت یک مجموعه،به طوری که دو سر این مجموعه نقوش مورد نظر را ارائه میدادند.
در این دوره معرقکاران زیادی در فرانسه مستقر بودند که تعدادی از آنها برای دربار کار میکردند،از جمله ژان ماک Jean Mace که در لوور مستقر بود.
برای اینکه روش کار او Tarsia incastro قبلا شناخته شده بود،ولی وی استیل خاصی به این تکنیک داد و از موارد تجربه نشدهای در معرقکاری استفاده کرد.
در زیر چنین تأثیری تزیینات معرق در انگلستان بعد از 1660 مد شد و برای همین مبلسازان درودگرانی را که معرقکاری میدانستند و از چوبهای متنوع زیادی در هنر خود استفاده میکردند به کار میگرفتند.
در این دوره کپی مبلمان دورههای قبل مانند آثار شارل بول یا سبکهای لویی 15 و 16 رواج یافت.