خلاصة:
با توجه به اهمیت گویش مشهدی در مقایسه با دیگر گویش ها، این پژوهش به دنبـال بررسـی فعـل رفتن به معنای شدن در گویش مشهدی زبان فارسی و مقایسه آن با زبـان انگلیـسی اسـت . از دیگـر اهداف این پژوهش بررسی تـاثیر متغیرهـایی ازقبیـل سـن ، جنـسیت ، سـطح تحـصیلات و طبقـة اجتماعی بر میـزان اسـتفاده از فعـل رفـتن در گـویش مـشهدی مـی باشـد. بـه منظـور گـردآوری داده ها،٣٠٠ مکالمه در موقعیت های مختلف از خانم ها و آقایانی با سنین مختلف (١٣ تـا ٧٦ سـال) با سطح تحصیلات و شرایط اجتماعی متفاوت (پایین ، متوسـط و بـالا) جمـع آوری شـد و نتـایج به صورت جدول ارائه شد. جهت گـردآوری داده در بخـش انگلیـسی و بررسـی پیکـرة زبـانی ، از بانکهای اطلاعاتی زبان و کتب مرجع استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد کـه اسـتفاده از فعل رفتن به معنـای شـدن در گـویش مـشهدی تحـت تـاثیر متغیـرهـای سـن ، جنـسیت ، سـطح تحصیلات و طبقة اجتماعی می باشد. افزون بر این ، کاربرد ایـن فعـل در گـویش مـشهدی و زبـان انگلیسی شباهت ها و تفاوتهایی دارد
ملخص الجهاز:
"Constructivism مورد بی توجهی متکلمـان خـود قـرار گرفتـه اسـت و گونـه نـازل در نظـر گرفتـه مـی شـود یکـی از نزدیک ترین گویش ها به فارسی معیار است (وحیدیان، ١٣٨٤)؛ لذا با توجه به اهمیت ایـن گـویش ، در این پژوهش بر آن شدیم تا فعل رفتن به معنای “شـدن “ را در گـویش مـشهدی زبـان فارسـی مـورد واکاوی قرار دهیم و به مقایسة آن با زبان انگلیسی بپـردازیم .
در میان پژوهش های انجامشده هیچ کدام به بررسی کـاربرد فعـل رفـتن بـه جـای شـدن در گویش مشهدی نپرداخته اند؛ لذا، در این پژوهش برآنیم تا موارد استفادة این فعل را در گـویش مشهدی مورد کاوش قرار داده و همچنین این فعل ها را با آن دسته از افعال انگلیسی کـه در آن رفتن به معنای شدن به کار رفته است مقایسه نماییم .
همانگونه که ادواردز١ (٢٠٠٩: ٤٤)، لیکاف ٢ (١٩٧٣: ٦٢ و١٩٩٠: ١٠٢)، ینالـت ٣ (١٩٨٤: ١٦٣) و هدایت (١٣٨٤: ٢٩) نیز بیان می کنند، زبان مورد استفاده خانم ها و آقایان از جنبـه هـای مختلفی با هم تفاوت داشته و خانم ها بیشتر زبانی “استاندارد “ و “بانووار “ را ترجیح مـی دهنـد و شاید اجتناب از گویش مشهدی و این فعل در آنها مربـوط بـه ویژگـی هـای زبـانی خـاص خانم ها باشد.
بررسی دو عامل دیگر؛ یعنی طبقة اجتماعی و سطح تحصیلات حاکی از ایـن اسـت کـه بـا بالارفتن سطح اجتماعی و تحصیلی افراد، میزان استفادة آنها از فعل رفـتن و گـویش مـشهدی کاهش می یابد و این نکته می تواند صحه ای باشد بر کم رنگ شدن زبان فارسـی رسـمی ؛ زیـرا، خراسان خاستگاه فارسی دری بوده و گویش مشهدی ب خـلاف سـایر گـویش هـا تقریبـا هـیچ تفاوتی با فارسی معیار ندارد (وحیدیان کامیار، ١٣٨٣: ٥٥٨)."