خلاصة:
امروزه تراکم ترافیک به عنوان یکی از بزرگترین مشکلات در مباحث حمل ونقلی شهرهای بزرگ به شمار می آید و بر این اساس راهکارهای مختلفی جهت بهبود جریان ترافیک با توجه به افزایش سرعت سفر و نیز کاهش تاخیر در سطح خیابانهای شریانی تعریف می شود. در این مطالعه ، ضمن بررسی عوامل ماکروسکوپیک جریان ترافیک در شبکه معابر شریانی ، تاثیر حضور ٥٥ پلیس بر بهبود این عوامل به صورت عملکردی بررسی شده و با مقایسه حالت های مختلف کنترل شبکه معابر با حضور پلیس و نیز بدون آن، مقدار کمی این پارامترها اندازهگیری شده است و در نهایت آن دسته از عوامل تاثیرگذار در ایجاد تاخیرات تراکمی و اصطکاکی که حضور پلیس می تواند بیشترین نقش را در کاهش و یا حذف آنها داشته باشد شناسایی شده است . در این راستا ضمن مطالعه موردی در خیابان آزادی به عنوان یکی از مهم ترین معابر شریانی شهر تهران، تاثیر حضور پلیس بر تغییرات سرعت متوسط سفر از ابتدا تا انتهای مسیر (مبداء تا مقصد) و نیز تقاطع های موجود به صورت جداگانه محاسبه شده و سپس عوامل موثر بر جریان ترافیک به صورت کمی و کیفی در جهت روانسازی و میزان اثرگذاری هر یک از آنها بر بهبود جریان ترافیک، ارزشیابی شده و در نهایت کنترل عبور عابرانپیاده و نیز زمانبندی چراغ و در نهایت محدودیت حرکت های چپ گرد به عنوان مهم ترین عوامل قابل کنترل توسط پلیس به عنوان راهکارهای مدیریتی روانسازی جریان ترافیک در معابر شریانی معرفی شده است .
ملخص الجهاز:
"در این راستا ضمن مطالعه موردی در خیابان آزادی به عنوان یکی از مهم ترین معابر شریانی شهر تهران، تاثیر حضور پلیس بر تغییرات سرعت متوسط سفر از ابتدا تا انتهای مسیر (مبداء تا مقصد) و نیز تقاطع های موجود به صورت جداگانه محاسبه شده و سپس عوامل مؤثر بر جریان ترافیک به صورت کمی و کیفی در جهت روانسازی و میزان اثرگذاری هر یک از آنها بر بهبود جریان ترافیک، ارزشیابی شده و در نهایت کنترل عبور عابرانپیاده و نیز زمانبندی چراغ و در نهایت محدودیت حرکت های چپ گرد به عنوان مهم ترین عوامل قابل کنترل توسط پلیس به عنوان راهکارهای مدیریتی روانسازی جریان ترافیک در معابر شریانی معرفی شده است .
نتیجه گیری هدف اصلی این تحقیق ، بررسی میزان تأثیر پلیس راهور بر روان سازی ترافیک در شهر تهران است ؛ ما با بررسی عوامل تأخیر تأثیرگذار بر سرعت سفر، سعی در پیداکردن علل اختلاف بین سرعت سفر و سرعت حرکت در حالت های بدون حضور و با حضور پلیس در مقطع های موردنظر داشته ایم که در این رابطه به نتایج قابل توجهی دست یافتیم .
لذا در این مقاله ضمن مشخص شدن تاثیر کنترل رفتار ترافیک به بهبود ظرفیت عملکردی می توان با توجه به میزان اهمیت عوامل مؤثر و نوع تخلف مربوطه ، الویت بندی آنها را غیرمشخص کرد؛ مهم در این راستا کنترل عبور عابران پیاده از عرض خیابان و نیز زمان بندی چراغ های راهنمایی تقاطع های هم سطح به عنوان عوامل اصلی تاثیرگذار جهت کنترل محسوس و نامحسوس توسط پلیس راهنمایی یا حتی دوربین های نظارتی تعریف می شوند و پس از آن ، کنترل حرکت های گردش غیرمجاز در تقاطع ها به عنوان عامل مهم کنترل محسوس می باشد."