خلاصة:
برخی از اصحاب نظریه انتقادی جدید در تقابل با آلتوسریسم دهه 1960 مرحله جدید اندیشه انتقادی را «گرامشیسم» خوانده اند. عناصر مهمی از اندیشه های گرامشی خاستگاه پاره های عمده ای از دگرگونی های معرفت شناختی و نظری در نظریه سیاسی و نظریه اجتماعی از دهه 1960 به این سو بوده است. فکر گرامشیایی تطورات مهمی یافته و «چرخش فرهنگی» ای که وی در مارکسیسم قرن بیستم ایجاد کرد در واقع پیشاتاریخ شکل گیری جریانی است که نظریه پردازانش پسامارکسیسم می خوانند.بازخوانی متون اصلی یکی از ضرورت ها و لوازم اصلی تحول در گفتمان های ایرانی علوم انسانی است. بر همین اساس است که فضاهای آکادمیک و حوزه های روشن فکری خارج از آکادمی برای مواجهه تامل برانگیزتر با آرا و مفاهیم نظریه انتقادی باید از شرح ها و تحشیه ها فراتر رود و به خوانش انتقادی خود متون کلاسیک اندیشه روی آورد. بر همین اساس، این نوشتار درصدد بازخوانی رئالیسم سیاسی گرامشی بر پایه پاره ای از متون اصلی وی است. سنجش نسبت بین ماکیاوللی، مارکس، و سورل در رئالیسم سیاسی گرامشی، برای کشف مواضع وی درباره دولت، قدرت، سوبژکتیویته، خشونت، حزب و بین الملل دوم میدانی فراهم می کند.
Re-reading original texts of Classic Thinkers is one of the necessities of transforming Iranian discourses of humanities. There are controversies in the approach over what distinguishes a `great book` from `lesser works` of a thinker. In a Straussian perspective, Great Books are held to be written by authors/philosophers of such sovereign critical self-knowledge and intellectual power that they can in no way be reduced to the general thought of their time. Academic as well as ex-academic circles of thought ought to go far beyond the commentaries and commentators to reach more contemplative confrontation with critical theory heritage achieving a critical reading of the very classic texts. Having this insights in mind, here the author tries to re-read Gramsci`s political realism based on Quaderni del Carcere, specially The Modern Prince. The relation between Gramsci`s The Modern Prince with two conflicting heritages of radical modernity has been reviewed: Machiavelli as Republican one, and Marx as Revolutionary one. Sorel and power of the myth and the violence as respected by Gramsci is other side of this seemingly contradictory radical heritage, as here called as Revolutionary Political Realism.
ملخص الجهاز:
از آن سال ها به این سو، کـه مجموعـۀ آثار گرامشی منتشر شد و ترجمه هایی از بخش هایی از آن ها به زبان های انگلیسی ، فرانسـه ، و اسپانیایی منتشر شد، فکر گرامشیایی تطورات مهمی یافتـه و «چـرخش فرهنگـی »ای کـه وی در مارکسیسم قرن بیستم ایجاد کرد در واقع پیشاتاریخ شکل گیری جریـانی اسـت کـه نظریه پردازانش پسامارکسیسـم مـی خواننـد (٢٠٠١ ,Laclau and Mouffe).
٣ برخی از ابعاد و دامنۀ تأثیر افکار گرامشی در فکر فلسفی ، سیاسی ، و اجتماعی قـرن بیستم عبارت اند از تأثیر در شکل گیری نظریۀ گفتمان و تحلیل انتقادی گفتمان : فـرکلاف و ون دایک ؛ تأثیر در اندیشۀ سیاسی ، برای مثـال نظریـۀ انتقـادی مکتـب فرانکفـورت ، نظریـۀ سیاسی رادیکال ، نظریۀ پسااستعماری ، و نوآنارشیسم ؛ از جمله لویی آلتوسر، باب جسـوپ ، ادوارد سعید، ارنستو لاکلا، شـانتال موفـه ، و ریچـارد دی (← ;٢٠١٣ ,Nelson-Coutinho Sassoon, 1980; Sassoon, 1982; Srivastava and Bhattacharya, 2011; Thomas, 2011; ;١٩٧٩ ,Mouffe ;٢٠٠٥ ,Jessop ;١٩٨٢ Jessop ;٢٠٠١ Laclau and Mouffe)٤؛ نظریــۀ جامعه شناسی ، مطالعات فرهنگی و مطالعات رسانه ، نظریۀ انتقادی روابط بین الملل (رابـرت کاکس ، ریچارد اشلی ، استفن گیل ، مارک هافمن ، و اندرو لینکلیتر)٥؛ مطالعات تاریخ سیاسی (ریچــارد بلامــی (١٩٩٣ ,Bellamy and Scheter))؛ تــأثیر در مطالعــات اقتصــاد سیاســی (.
عنوان کامل ویراست انگلیسی ، کـه در ٨٤٦ صفحه منتشـر شـده ، Selections from the prison notebooks of Antonio Gramsci، یعنی گزیده ای از یادداشت های زندان آنتونیو گرامشی نام دارد که با ویراسـتاری و ترجمـۀ کوئنتین هور و جفری نوئـل اسـمیت (Quentin Hoare and Geoffrey Nowell Smith) در ١٩٧١ چاپ شده است .