خلاصة:
چکیدههدف از این تحقیق بررسی تاثیر مکملدهی ویتامین E بر پاسخ فاکتور آنژیوژنیکی (سطوح VEGF سرم) به فعالیت واماندهساز و بررسی ارتباط مکملدهی ویتامین E با VEGF سرمی در مردان فعال است. بدین منظور، 30 مرد فعال (میانگین ± انحراف معیار: حداکثر اکسیژن مصرفی 54/2 ± 19/40 میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه) انتخاب و براساس max2VO به دو گروه مکمل (400 واحد بینالمللی ویتامین E بهطور روزانه) و دارونما (4/0گرم آمیلیوم به طور روزانه) تقسیم شدند. پس از 14 روز مکملدهی، آزمودنیهای هر دو گروه فعالیت واماندهساز (20 دقیقه فعالیت با 50 درصد max2VO و سپس40 دقیقه بعدی با 65 درصد max2VO و 5 دقیقه پایانی با حداکثر تلاش تا حد واماندگی) انجام دادند. نمونههای خونی قبل از دوره مکملدهی، قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد اجرای واماندهساز گرفته شدند. از آزمونهای تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون برای تحلیل دادهها استفاده شد. بر اساس نتایج، دو هفته مکملدهی ویتامین E باعث افزایش معنیدار سطوح سرمی ویتامین E گروه مکمل نسبت به گروه دارونما شد (006/0P=). همچنین، فعالیت واماندهساز موجب افزایش معنیدار VEGF سرمی بعد از اجرا در گروه مکمل (001/0P=) و دارونما (000/0P=) شد. با وجود این، بین سطوح VEGF سرمی در دو گروه مکمل و دارونما در هیچیک از وهلههای زمانی تفاوت معنیداری مشاهده نشد (865/0P=). همچنین، بین سطوح ویتامین E و میزانVEGF سرم پایه ارتباط معنیداری وجود نداشت (221/0P=). در نهایت، به نظر نمیرسد مکملدهی ویتامین E با دوز 400 واحد به مدت 14 روز تاثیر معنیداری بر سطوح VEGF سرمی استراحتی و VEGF ناشی از فعالیت واماندهساز داشته باشد.
ملخص الجهاز:
"از آنجا که در تحقیقات به نقش مصرف مکمل آنتی اکسیدان روی رگزایی حاصل از فعالیت ورزشی اشاره نشده است و از طرفی مطالعات نشان دادهاند رادیکالهای آزاد بهعنوان میانجیهای سلولی در فرآیند رگزایی مشارکت میکنند، مشخص نیست مکملهای ویتامین E که توسط ورزشکاران برای برداشت رادیکالهای آزاد مصرف میشود بر رگ زایی یا به عبارتی بر بیان فاکتورهای آنژیوژنیک اثر میگذارد یا نه؟ بنابراین تحقیق حاضر به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا مصرف آنتی اکسیدان ویتامین E، سطوح VEGF را متعاقب ورزش تغییر میدهد؛ به بیان دیگر آیا مصرف آنتی اکسیدان ویتامین E میتواند رگزایی حاصل از فعالیت ورزشی را تغییر دهد؟ روششناسی پژوهش در این تحقیق از میان داوطلبان واجد شرایط که پرسشنامۀ فعالیت بدنی بک 8 و پرسشنامۀ سلامت عمومی را کامل کرده بودند، 30 مرد فعال (که دستکم شش ماه فعالیت منظم و هر Zhao, et al.
بلافاصله بعد از اجرای فعالیت واماندهساز به آزمودنیها یک کیک داده شد؛ زیرا دانتز و همکاران 1 (2002) بیان کردند که شرایط هیپوگلیسیمی (زمانی که سطوح گلوکز خون کمتر از 75 میلی گرم بر دسی لیتر برسد) باعث افزایش سطوح VEGF سرمی میشود (16)، هر چند که در این تحقیق سطوح گلوکز خون بهدلیل محدودیتهای تحقیقی اندازهگیری نشد.
همچنین، ودسون و همکاران (2002) در تحقیق خود مصرف روزانه 50 میلیگرم آلفا توکوفرول را برای دورۀ زمانی طولانی مدت (میانگین 7/3 سال) بررسی کردند و متوجه شدند بین سطوح ویتامین E با سطوح سرمی VEGF ارتباط معنیداری وجود دارد (15)؛ بنابراین، طول زمان مکملدهی در تحقیق نامبرده بیشتر از مطالعۀ حاضر بود و ممکن است در نتیجه تأثیر گذاشته باشد.
با توجه به اطلاعات موجود در این مطالعه، برای اولین بار نشان داده شد بین سطوح VEGF سرمی گروه مکمل و دارونما متعاقب دو هفته مصرف ویتامین E یا دارونما بعد از فعالیت واماندهساز تفاوت معنیداری وجود ندارد."