خلاصة:
هدف از پژوهش حاضرء بررسی نرخ (تعداد آسیب به زمان فعالیت۱۰۰۰) و میزان بروز (تعداد
آسیب به تعداد آسیب دیدگی ورزشی در دانشجوبان کارشناسی تربیت بدنی و
بررسی روند آسیب دیدگی در طول یک دورة تحصیلی در ارتباط با میزان و نوع کلاسهای
آموزش عملی, مسابقات و فعالیتهای فوق برنامة آنان بوده است. در یسک طرح طولی
آیندهنگر (54007 0۳0506611۷6 تعداد ۷۲ دانشجوی تربیت بدنی (۲۸ مرد با
میانگین سنی ۲۱/۶۲/۶ و ۴۳ زن با میانگین سنی ۲۰/۲۶۱/۳) بهطور غیر تصادفی در طول
هفت ترم تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفتند که دادههای ترم اول آنان بهعنوان طرح
آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات آسیبهای رخ داده بهصورت همزمان و در
انتهای هر ترم, در فرمهای آسیب ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها نیز از آزمون
فریدمن استفاده شد (۰۵/+05).
در مجموع تعداد ۵۷۴ آسیب (۲۸۵ آسیب برای پسران و ٩۲۸ آسیب برای دختران) ثبت. و
معلوم گردید که میانگین بروز آسیب به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در هر ترم ۸۳۲/۱ در کلاس عملی.
۵ در مسابقه و ۶۱۲/۲ در فوق برنامه بوده است. همچنین میانگین نرخ آسیب به ازای هر
۰ساعت فعالیت در کلاسهای عملی و فوق برنامه به ترتیب ۲۸۲/۷ و ۱۸۷/۵ بود. در
مجموع به ترتیب اندام تحتانی با ۴۵/۴درصد(۳/۷۴/۱۷ به ازاء هر نفضر)ءاندام فوقانی با
۲ به ازاء هر نفر) تنه با ۱۲/۵درصد(۰/۸۶۲۱/۸ به ازاء هر نفر) و سر و
صورت و سایر بخشها با ۹/۹درصد(۰/۹۴۹۲/۷ به ازاء هر نفر) بیشترین تعداد آسیب دیدگی
را داشتند. بیشترین آسیبها در کلاسهای آموزشی به ویژه کلاس ژیمناستیک برای دختران
و کلاس فوتبال برای پسران رخ داده است. نتایج همچنین نشان داد که بین تعداد آسیبهای
ایجاد شده و ترمهای مختلف تحصیلی تفاوتهای معنسیداری وجود دارد (۰۵/+ک0). این
تفاوت گرچه در مورد آسیبهای اندام فوقانی,اندام تحتانی و سر و صورت معنیدار بود. با این
حال بین تعداد آسیبهای رخ داده در تنه بین ترمهای مختلف تفاوت معنیداری وجود
نداشت (0>۰/۰۵).
الگوی تنوع, نرخ و شیوع آسیب در دانشجویان تربیت بدنی که در ارتباط با واحدهای عملسی
آنان و برخی از عوامل خطرزای مور دیگر است و میتواند دانشجویان را دچار مخاطرات
جدای نماید. نیازمند بازنگری در برنامه ریزی . تنظیم و اجرای دروس بهمنظور حذف ریسک
فاکتورهای خارجی از محیط فعالیتهای آموزشی - ورزشی آنان است.
The purpose of this study was investigated the injury rate (number of
injuries/time in 1000) and incidence (number of injuries/number of subjects
in 1000) of sports injuries in P.E. students in related to frequency and type of
their sport class, competitions and recreational activities of them. In a
longitudinal follow-up study 72 P.E. student include male (n=28, age
21.6+2.6) and female (n=43, age 20.26+1.3) during 3.5 year period (7
semesters) were examine. All injuries of the subjects were recorded at the
end of each semester. Data of first semester used as a pilot study. Friedman
test was used to analyze the data (p<0.05). In total 574 injuries were
recorded (285 injury for male and 289 injury for female). Incidence
exposure of injuries was 832.1 in sport class, 328.5 in competitions and
612.2 in recreational activities. Also the rate exposure was 282.67 in sport
class and 187.5 in recreational sport activities. In a totally lower extremity
with 45.4% (3.7+17.4 injury per each subject), upper extremity with 32.2%
(2.742.6 per each subject), trunk with 12.5% (0.87+1.3 per each subject) and
head, face and other segments with 9.9 (0.94+2.7 per each subject) have had
most injuries. Importantly, most frequent injuries were showed in gymnastic
class for females and in soccer class for males. There is significant
difference between number of injuries and various semesters (p=<0.05).
Although, this difference was significant for upper extremity, lower
extremity, head and face injuries but there is n’t significant difference
between trunk injuries and various semesters.
It can be concluded that high incidence and the varieties of sport injuries in
related to some specific sport classes and risk factors emphasized on
modifying of teaching style and planning of educational program of P.E.
students