خلاصة:
امویان از سال ٤١ هجری با روی کار آمدن معاویه بن ابوسفیان بر مسند خلافت ، زمام امور مسلمین را بر عهده گرفتند خلفای اموی و عباسی با رعایت نکردن به شیوه حکومت خلفای پیشین و توجه نکردن به معیارهای اسلامی موجی از نارضایتی و اعتراض را در جامعه اسلامی به راه انداختند و این نارضایتی ها بیشتر به صورت قیام و شورش بوسیله بزرگان خاندان پیامبر (ص) صورت گرفته است مخصوصا اینکه این قیامها اکثرا برای خونخواهی از قاتلان امام حسین (ع ) صورت پذیرفته است . پیدایش این قیامها و شورشها و سرکوبی آن ها بوسیله دستگاه سفیانیان، مروانیان و عباسیان بیش از پیش سبب افزایش محبوبیت وبالا رفتن موقعیت خاندان پیامبر (ص) در جامعه اسلامی گردید،از اوایل قرن دوم هجری، نارضایتی نسبت به عملکرد دستگاه امویان و بعد عباسیان، سراسر جامعه اسلامی را فرا گرفت و حرکت هایی بر ضد امویان و عباسیان با تکیه بر شعار شایستگی خاندان پیامبر برای حکومت پیدا شد و علویان ازجمله سادات حسنی و حسینی به همراه تیره های بنی هاشم با هدف سرنگونی امویان وعباسیان و تاسیس حکومتی جدید، به صورت یکپارچه و متحد در نهضت ها شرکت کردند. ولی متاسفانه با وجود هدف های مشترک بین نوادگان حسنی و حسینی، برخی از آنها جهت کسب منافع مادی و یا مقام و موقعیت بهتر با توجه به شرایط حکومتی، اقتصادی و سیاسی حاکم بر جامعه ، برای محبوبیت خود نزد خلیفه وقت و ضایع کردن دیگرسادات و علویان، دست به رفتار وحرکات زشت و ناشایست و جاه طلبانه ای زدند. و این عمل منجر به زندان رفتن و حتی کشته شدن سایر علویان گردید. خلفای اموی و عباسی نیزبرای حکومت بیشتر، از حربه اختلاف بین سادات حسنی و حسینی نهایت استفاده را نمودند.
ملخص الجهاز:
وجه اشتراک و افتراق قيامهاي سادات حسني و سادات حسيني در عصر بني اميه و دوره اول بني عباس تا پايان خلافت مامون دکتر سيد حسن قريشي کربن (عضو هيات علمي دانشگاه پيام نور) علي اکبر رزاقي (دانشجوي دکتراي تاريخ اسلام دانشگاه پيام نور قشم ) چکيده امويان از سال ٤١ هجري با روي کار آمدن معاويه بن ابوسفيان بر مسند خلافت ، زمام امور مسلمين را بر عهده گرفتند خلفاي اموي و عباسي با رعايت نکردن به شيوه حکومت خلفاي پيشين و توجه نکردن به معيارهاي اسلامي موجي از نارضايتي و اعتراض را در جامعۀ اسلامي به راه انداختند و اين نارضايتي ها بيشتر به صورت قيام و شورش بوسيلۀ بزرگان خاندان پيامبر (ص) صورت گرفته است مخصوصاً اينکه اين قيامها اکثراً براي خونخواهي از قاتلان امام حسين (ع ) صورت پذيرفته است .
(امامان شيعه و جنبشهاي مکتبي، محمد تقي مدرسي، ص١٣٣) امام صادق (ع) نيز از کساني بود که انقلاب عموي خود زيدبن علي را تاييد مي کرد نه ما و نه هيچ مورخي ديگري نمي تواند بپذيرد که برادر يا پسر عموي امام يا کسان ديگري که جزء پيروان مخلص ائمه بودند عليه سلطه امام بشورند و صرفاً بر مبناي هوا و هوس به انقلاب بپردازند بلکه در اين زمينه نقشه هاي خاصي مطرح بود ه و انقلاب سياسي وجنبش هاي آزاديبخش در ضمن فعاليتهاي ايشان قرارداشت (همان، ص٨٢) از ابراهيم بن اسحاق قطان روايت شده که در جنبش فخ از حسين بن علي و يحيي بن عبدا...