خلاصة:
قبل از بررسی دلالت احادیث، باید به اصل صدور روایت اطمینان داشت و بی گمان
عرضه روایات بر قرآن کارگشاترین تدبیر برای اطمینان یافتن از صدور روایات از جانب ائمه اطهار علیهم السلام است. بر کسی پوشیده نیست که روایات تفسیری اهل بیت علیهم السلام مهمترین ابزار فهم کلام خداوند محسوب میشوند. از طرفی ائمه اطهار علیهم السلام نیز بر درخواست سند قرآنی برای فرمایش های خود تاکید نموده اند. در این پژوهش به بررسی مستند قرآنی احادیث باب رضا بالقضاء که یکی از بابهای کتاب شریف اصول الکافی است پرداخته شده و نیز احادیث این باب نسبت به آیات مربوط گونه شناسی شده است. نوشته حاضر نوعی عرضه حدیث محسوب میشود.
ملخص الجهاز:
ره یافتی مختصر به باب الرضا بالقضاء این باب (کلینی،1407ق: 2/ 60) شامل سیزده حدیث نورانی است که موضوع آن رضایت دادن انسان به مقدرات الهی و تسلیم در برابر احکام خداوند به معنای اذعان به حکیم بودن او در ربوبیتش است.
بنا بر این، حدیث به شرح بیشتر این آیه پرداخته و از نظر گونهشناسی جزء روایات تفسیری است.
با توجه به این که حدیث آیه را شرح داده است، از نظر گونهشناسی جزء روایات تفسیری است.
در حدیث نیز این چنین بیان شده است که بندگان تنها باید به رحمت خدا اعـتـمـاد کـنـنـد و بـه فـضـل او شـادمـان بـاشـنـد و به خدا حـسـن ظن داشته باشند، لذا میتوان حدیث را شرح این آیه دانست و از نظر گونهشناسی جزء روایات تفسیری برشمرد.
با توجه به این حدیث میتوان گفت که مقام رضا درجهای است که آنان نه تنها به قضای الهی از بلا و نعمت صبر میکنند که شاکر و سپاسگزار نیز هستند؛ چرا که ایمان دارند آنچه خدا بر آنان حکم میکند، خیر است.
با توجه به این که حدیث فوق مقدرات الهی را چه بخشش تمام دنیا باشد و چه چیدن گوشت به مقراض، خیر دانسته و وظیفه انسان را تسلیم بودن در برابر آنها میداند، تفسیری بر این آیه است و از نظر گونهشناسی جزء روایات تفسیری است.
بنا بر این، حدیث فوق با تبیینی که از آیه داشته است، از نظر گونهشناسی جزء روایات تفسیری است.