ملخص الجهاز:
"ریشهیابی بیماریهای اخلاقی و روانی قسمت اول سوءظن و بدبینی گردآورنده:عصمت محمدیان «سوءظن» سوءظن«یعنی گمان بد درباره دیگران بردن و بدون علم و یقین و تنها به اتکاء گمان و وهم،نسبت به کسی عقیده بد پیدا کردن و فعل و عمل بدی را به او نسبت دادن»کسانی که اهل«سوءظن»هستند،همیشه چشمهایشان را برای«بدبینی»و دریچه قلبشان را برای «بداندیشی»باز میگذارند و دستگاه تفکر و تعلقشان را به کار میگذارند و دستگاه تفکر و تعلقشان را به کار میگیرند برای«تحلیل و تفسیر»های بد و نادرست از گفتار و کردار و حرکات دیگران!هرجا که کسی با کسی سخن میگوید فکر میکنند درباره آنها صحبت میشود و بلافاصله سوءظن میبرند!هر رابطهای را علیه خود میپندارند!هر حرکتی را بر ضدخود تلقی میکنند!برای هر کاری که کسی انجام میدهد هدف و انگیزه بدی تصور میکنند!اینان نه تنها جز فکر و ظن بد درباره هیچکس روا نمیدارند،بلکه برای هر فعل خوب و عمل صالح،که از دیگران صادر میشود انگیزه و هدفی بد در ذهن میپرورانند!ای کاش فقط خودشان سوءظن داشتند و به این گناه آلوده بودند،اما مصیبت بزرگ آنجا است که اندیشه بدشان از حصار و فکر و ذهنشان خارج میشود و به مرزهای امنیت جامعه تجاوز میکند و انسانهای دیگر را با مشکل مواجه میسازد.
هر شخص آلوده به سوءظن و بدبینی به این دلیل که همیشه نسبت به هر سخن و عملی که از دیگران صادر میشود بدبین است و همواره مردم را در ذهن و قلب خویش متهم به فسق و آلودگی و گناه میکند، از خویش غافل میشود و آنگونه در پرداختن به امور ناصواب و گمانهای زشت و ناپسند نسبت به بندگان خدا همت میگمارد که بطور کامل از هر اندیشه و تفکری درباره کشف عیوب خود و تلاش در جهت رفع آنها باز میماند."