خلاصة:
هدف از اجرای این پژوهش بررسی رابطه بین گرایش به روان پریشی پرسشنامه شخصیتی آیزنک و ارزشیابی خودآگاهی، ارزشیابی رضایت شخصی و جنسیت بوده است تا از این طریق اعتبار پرسشنامه ارزشیابی خود در مقایسه با پرسشنامه شخصیتی آیزنک مشخص گردد.یک گروه 72 نفری(57 مرد،15 زن)از دانشجویان رشتههای مشاوره و علوم تربیتی که در نیمسال تحصیلی 74-1373 نامنویسی کرده بودند بعنوان آزمایش شوندگان این پژوهش انتخاب شدند و سه پرسشنامه میان آنها توزیع و اجرا گردید.در پرسشنامه اول(پرسشنامه گروه سنجی)،از آنها خواسته شد سه نفر از نزدیکترین دوستان خود را انتخاب نمایند.در پرسشنامه دوم(پرسشنامه سازگاری)،از آنها خواسته شد خود واقعیتشان را در یک مقیاس 7 درجهای که رابطه با هریک از خصلتهای هفتگانه شخصی آیزنک ارزشیابی نمایند.سپس از آنها خواسته شد خود ایدهآلشان را در همان مقیاسهای شخصیتی ارزشیابی کنند.سه نفر از دوستان آنها نیز آنها را در همان مقیاسها ارزشیابی نمودند.سپس کلیه آزمایش شوندگان به پرسشهای پرسشنامه گرایش به روان پریشی پاسخ دادند.مجموع تفاوتها بین نمرات خود واقعی و نمرات ارزشیابی دوستان،نمره خودآگاهی هر فرد را تشکیل میداد و مجموع تفاوتهای موجود بین نمرات خود واقعی و نمرات خود ایدهآل،نمره رضایت شخصی یا پذیرش خود هر فرد را تشکیل میداد.نتایج نشان داد که همبستگی معنیداری بین گرایش به روان پریشی آیزنک،خودآگاهی و رضایت شخصی در افراد عادی وجود ندارد.اما همبستگی دو رشتهای نقطهای بین جنسیت و گرایش به روان پریشی معنیدار بود(05/0> P )،بدین معنی که مردان در مقایسه با زنان بطور معنی داری نمرات بالاتری در پرسشنامه گرایش به روان پریشی کسب کردند.نتایج نشان داد که هر قدر مطلوب بودن ویژگیهای شخصیتی مورد ارزشیابی خود بیشتر باشد ارزشیابی آزمایش شوندگان بیشتر با واقعیت مطابقت خواهد داشت و اعتبار آن بیشتر خواهد بود.
ملخص الجهاز:
"هدف از اجرای این پژوهش بررسی اعتبار پرسشنامه ارزشیابی خود در رابطه با گرایش به روان پریشی در پرسشنامه شخصیتی آیزنک بود که از نوع مقیاسهای چند درجهای است.
همچنین همبستگی معنیداری بین ارزشیابی دانشجویان رشتههای غیر روانشناسی از گرایش به روان رنجوری خود و نمرات آنها در بخش روان رنجوری پرسشنامه آیزنک وجود داشت(0/001< P ).
نتایج نیز نشان داده است که رابطه معنیداری بین ارزشیابی دانشجویان از روان رنجوری خود و نمرات آنها در بخش روان رنجوری پرسشنامه آیزنک وجود دارد(0/01< P ).
بازنگری بررسیها انجام شده نشان میدهد که نمرات ارزشیابی از درونگرایی-برونگرایی خود(ویژگی مطلوب)و از روان رنجوری(ویژگی کمی نامطلوب)رابطه معنیداری با نمرات همین ویژگیها در پرسشنامه آیزنک دارند ولی در مورد روان پریشی(ویژگی نامطلوبتر)این رابطه بین ارزشیابی از خود و ران پریشی مشخص نگردیده است.
نگارنده در پژوهش پیشین(1372)نیز دریافت که در افراد عادی همبستگی معنیداری بین خودآگاهی و گرایش به روان رنجوری از یک سو و رضایت شخصی و گرایش به روان رنجوری از سوی دیگر وجود دارد.
جدول 3-ضریبهای همبستگی بدست آمده بین ارزشیابی خود(خودآگاهی)و آزمون شخصیت آیزنک در بررسیهای مختلف (به تصویر صفحه مراجعه شود) 0/001< P * با مروری بر نتایج سایر پژوهشها و این بررسی میتوان چنین نتیجه گرفت: 1-رابطه معنیداری بین نمرات خودآگاهی(که در پرسشنامههای ارزشیابی خود اندازهگیری میشود)و نمرات پرسشنامههای عینی شخصیت وجود دارد و این امر بیشتر در مورد ویژگیهای مطلوب شخصیت مانند درونگرایی-برونگرایی صادق است."