خلاصة:
هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی موازین جرم تروریسم در اسناد بین المللی و حقوق ایران است. این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی با گردآوری مطالب از منابع کتابخانه ای و اینترنتی به بررسی موضوع پرداخته است. علیرغم گستردگی و ویژگی هایی که پدیده تروریسم پیدا کرده است تنها چند دهه است که به یکی از مباحث بحث برانگیز بین المللی، منطقه ای و داخلی، تبدیل شده است. به رغم اینکه امروزه همه کشورها یک صدا تروریسم را محکوم می کنند، متاسفانه بحث تروریسم بیشتر جنبه سیاسی به خود گرفته است تا جنبه حقوقی. در حقوق کیفری ایران، عنوان مجرمانه ی مستقلی برای تروریسم پیش بینی نشده است. جرم بـغی نیز از این قاعده مستثنی نیست. برخی از حقوقدانان بغی را جرم سیاسی دانسته اند. اما یکی از مهمترین جرایم علیه امنیت جامعه، که با واکنش کیفری شدیدی در دین اسلام همراه است جرم محاربه و افساد فی الارض است. ایران در طول تاریخ، خصوصا بعد از انقلاب اسلامی هدف بسیاری از جرائم تروریستی بوده است، اما هیچ گاه در قوانین ایران با این پدیده شوم برخورد جدی به عمل نیامده است. با توجه به اینکه در حال حاضر سیزده سند بین المللی در مورد مبارزه با تروریسم به تصویب رسیده است، ایران فقط به شش سند از این اسناد ملحق شده است. جمهوری اسلامی ایران باید قانون جامعی در مورد این پدید شوم که بیشتر به نسل کشی انسان ها می انجامد را تصویب کند. شاید یکی از دلایلی که ایران جز اولین و بزرگترین قربانیان تروریسم است نبود قانون جامعی در مورد تروریسم باشد.
ملخص الجهاز:
" لذا قانونگذار، با توجه به نقص موجود و جهت برطرف شدن آن، در قانون مجازات اسلامی مصوب ۱/۲/1392 بدون اشارۀ صریح به عنوان تروریسم، برخی از مصادیق بارز و آشکار عملیات تروریستی را در مادۀ ۲۸۶ مورد اشاره قرار داده و برای آنها مجازات در نظر گرفته است؛ اما تنوع و پیچیدگی اعمال تروریستی، سازمانیافتگی و فراملی شدن آن، ضرورت بازنگری و جرمانگاری تروریسم را آشکار میسازد و مقنن باید با درک این مهم، قوانین کارآمد در این زمینه تصویب کند؛ لذا در این پژوهش، به بررسی تطبیقی موازین جرم تروریسم در اسناد بینالمللی و حقوق ایران پرداخته میشود.
بند 2 مادۀ 1 کنوانسیون سازمان کنفرانس اسلامی چنین مقرر نموده است: اصطلاح تروریسم به هر گونه عمل خشونتآمیز یا تهدیدکننده، اطلاق میشود که علی رغم مقاصد یا انگیزهاش به منظور اجرای برنامۀ مجرمانۀ فردی یا گروهی، به منظور ایجاد رعب بین مردم یا تهدید به آسیب رساندن یا به خطر انداختن جان، حیثیت، آزادیها، امنیت یا حقوق آنان، یا به خطر انداختن محیط زیست یا هر گونه تأسیسات یا اموال عمومی یا خصوصی یا اشغال یا تصرف آنها یا به خطر انداختن منابع ملی یا تأسیسات بینالمللی یا تهدید کردن ثبات، تمامیت ارضی، وحدت سیاسی یا حاکمیت کشورهای مستقل انجام میگیرد.
کنوانسیون بینالمللی مبارزه با گروگانگیری [این عهدنامه از 3 ژوئن 1983 لازم الاجرا شد و تا 12 نوامبر 1996 تعداد 77 دولت عضو آن شده بودند]: این کنوانسیون در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 17 دسامبر 1979 تنظیم و تصویب شد و هدف از آن، توسعۀ همکاری بینالمللی در زمینۀ انجام اقداماتی مؤثر برای جلوگیری، تعقیب و مجازات تمام اقدامات گروگانگیری، به عنوان تجلیات تروریسم بینالمللی است."