خلاصة:
نقد و انتقاد اگرچه دستاورد ادبیات نوین به حساب می اید اما از دیرباز در متون دینی به ویژه قرآن میتوان آن را مشاهده کرد در ادبیات عرب قدیم این دو واژه کاربرد نداشتند اما اصطلاحاتی چون نصیحت موعظه تنبیه امر هب معروف ونهی از منکر همان کارکرد را داشتند رویکرد قرآن به نقد و انتقاد بیانگر این ادعاست و نمونه های واضحی را ارائه می کند
ملخص الجهاز:
"وقتی رسول خدا (ص) این شعار را برگزید: قولوا لا اله الا الله تفلحوا «بگویید خدایی جز الله نیست تا رستگار شوید»، آنان بلافاصله مفهوم این شعار را درک کردند و دانستند اگر این شعار تحقق پیدا کند و مردم بپذیرند که فقط باید بنده خدا باشند، کار ایشان تمام است و دیگر کسی از آنها اطاعت نخواهد کرد.
۸ بعد از اینکه توبه آدم پذیرفته شد و رهنمودهایی برای زندگی در روی زمین دریافت کرد و فرزندان او به خطا رفتند، مورد انتقاد خداوند قرار گرفتند: «ای فرزندان آدم، آیا با شما پیمان نبستم که شیطان را نپرستید، زیرا دشمن آشکار شماست؟ و مرا بپرستید، که راه راست این است؟ بسیاری از شما را گمراه کرد.
در خصوص نقد، باید به این سؤال پاسخ داده شود که در صورت نبودن نقد چه اتفاقی میافتد؟ مثلا اگر خداوند در سوره عبس، پیامبر (ص) را مورد نقد و انتقاد قرار نمیداد، چه روی میداد؟ در علت نزول سوره عبس بیان شده که پیامبر(ص) تلاش کرد تا با ارائه چهره اسلام به برخی سران قریش، دل آنان را به دست آورد؛ زیرا تصور میکرد در صورت مسلمان شدن ایشان، بسیاری از مشکلات اجتماعی مسلمانان بر طرف میشود.
یا أیها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوت النبی إلا أن یؤذن لکم إلی طعام غیر ناظرین إناه ولکن إذا دعیتم فادخلوا فإذا طعمتم فانتشروا ولا مستأنسین لحدیث إن ذلکم کان یؤذی النبی فیستحیی منکم والله لا یستحیی من الحق وإذا سألتموهن متاعا فاسألوهن من وراء حجاب ذلکم أطهر لقلوبکم وقلوبهن وما کان لکم أن تؤذوا رسول الله ولا أن تنکحوا أزواجه من بعده أبدا إن ذلکم کان عند الله عظیما."