خلاصة:
شرایط و پدیده های نو ظهور فرصت ها یا چالش هایی را برای جمهوری اسلامی ایران در محیط جهانی
ایجاد کرده اند. اولین تهدید در عرصه سیاسی رخ می نماید. با توجه به جهانی شدن فرایند تصمیم گیری با
محوریت نهادهای بین المللی مانند شورای امنیت، جمهوری اسلامی ایران دیگر نمی تواند همچون اوایل
انقلاب رویکردی سلبی نسبت به سیاست جهانی داشته باشد و از نقش آفرینی در نهادهای بین المللی مانند سازمان ملل یا شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به نشانه اعتراض به سیاست های تبعیض آمیز آنها اجتناب ورزد بلکه می بایست با مدیریت چالش ها و فرصت ها و با اتخاذ رویکرد ایجابی، حضوری فعال
در صحنه های تصمیم گیری جهانی داشته باشد و از رهگذر تعامل تنگاتنگ با سایر بازیگران، به استیفای
حقوق خود بپردازد. این موضوع در ارتباط با مباحثی چون تغییرات اجتماعی، سیاسی و توسعه اهمیت ویژه
ای را کسب نموده است به گونه ای که کمتر نوشته ای را می توان در مباحث مربوط به توسعه یافت که
مباحث مربوط به جهانی شدن را در اشکال متنوع آن، از حیث فرصت و چالش ها، مورد توجه قرار نداده
باشد. گفتمان جهانی شدن، امروزه یکی از جدیترین و مهمترین واژه های رایج در سطح روابط بین الملل
می باشد، جهانیشدن از یک آغاز جدید، گفتمانهای جدید، نگاه جهانگرایانه جدید و در کل از یک
جهان جدید حکایت دارد. این جریان به صورت فراگیر در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی
جوامع بشری را درگیر مسائل مشترک و فراگیر و چالش های گوناگون نموده و انسان ها را با دنیای
دگرگون شونده، نفوذپذیر و ناآشنا و فاقد حد و مرز و غیرقابل کنترل، و پیچیده مواجه ساخته است. در این
مقاله فرصت ها و چالش هایی که اهداف فرهنگی انقلاب اسلامی ایران در فرایند جهانی شدن با آن مواجه
و روبرو است را مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
ملخص الجهاز:
در اين مقاله فرصت ها و چالش هايي که اهداف فرهنگي انقلاب اسلامي ايران در فرايند جهاني شدن با آن مواجه و روبرو است را مورد بررسي قرار خواهد گرفت .
دنیای کوچکك شده امروز گرچه میتواند حاصل دستاوردهای تکنولوژیکک بشری باشده به این ترتیب که سببساز فشردگی زمان و مکان نزديکي فرهنگي کشورها از طريق يک فرهنگ مسلط جهاني، شکل گيري فضايي جهاني واحد و تبديل اين جا به همه جا، اکنون به هميشه و روابط ملي به فرا ملي شده است ، ولي به طور کلي ـ حتي اگر به صورت فرايند، پروژه يا پديده با آن برخورد کنيم ـ به ناچار مي بايست بپذيريم که جهاني شدن به قطع ويژگي عصر کنوني و هزاره آتي است و با آن مي بايست به مثابه تنوع و نه آثارش برخورد کرد (نصري ، ١٣٨٠: ٢٩٨ ـ ٢٨٦).
انديشمندان بايد از جنبه نظري، به بازتعريف و تحليل خاستگاه و زمينه هاي تاريخي پيدايش تمدن غرب و جهاني شدن و عواقب و پيامدهاي آن بپردازند و از جنبه عملي و کاربردي نيز با استفاده از ابزارهاي فناورانه رسانه اي، مانند ماهواره و اينترنت و انواع وسايل جديد ارتباطي، اين امکانات را به عنوان يک فرصت و فضايي مناسب براي نشر عقايد و ارزش هاي انقلاب اسلامي خود تلقي کنند و در فرايند تحولات فرهنگي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي در هر نقطه اي از جهان نقش خود را ايفا نمايند.