خلاصة:
ظهور و ضریب نفوذ فناوریهای نوین ارتباطی و از جمله شبکه¬های اجتمای مجازی در یک دهه اخیر افزایش چشمگیری داشته¬ است بهطوریکه به¬ متغییر مستقلی برای بیان برخی از تغییرات سیاسی و اجتماعی تبدیل شده¬ است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر شبکه¬های اجتماعی بر امنیت اجتماعی ج.ا.ایران با رویکرد سیاستگذاری انجام شده است. نوع پژوهش حاضر کیفی و با روش توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه آماری آن را صاحبنظران و نخبگان حوزه امنیت و فضای مجازی تشکیل داده¬اند. در این پژوهش، از نمونهگیری هدفمند استفاده شد. حجم نمونه در گروه مذکور بر اساس اشباع مقوله¬ها و اطلاعات شناسایی شده 13¬ نفر بود. محقق برای جمع¬آوری اطلاعات، از مصاحبه استفاده نموده است. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد شبکه¬های اجتماعی مجازی ماهیت دو وجهی دارند. یعنی درعینحال که ابزاری موثر در جهت ایجاد¬ همنوایی هویتی، تقویت هویت ملی، ترویج فرهنگ و ارزش¬های اسلامی- ایرانی، تقویت ساخت¬های قدرت جامعه نظیر حاکمیت و گروه¬های اجتماعی، تقویت مولفههای سرمایه اجتماعی، اقناع¬سازی و پذیرش باورها و ارزش¬ها، کمک به جامعه پذیری و انتقال¬ میراث فرهنگی و تقویت همبستگی اجتماعی هستند، بهدلیل نبود زیرساختهای لازم سختافزاری و نرمافزاری¬ و فقدان سیاستگذاری منسجم¬ و هدفمند، باعث¬ به هم ریختن نظم هویتی، شکاف و جعل هویت( بحران هویت)، تغییر نظام فکری و اندیشه¬ای کاربران، مشروعیت زدایی از اعتقادات و باورها، ر-واج الگوهای جدید و متعارض با ارزش¬ها و هنجارهای مسلط( تضعیف اعتقادات، ارزش¬ها و باورهای ملی)، تغییر در پوشش مردم، تغییر در نوع و عادت غذایی، فرو¬پاشی روابط نهادینه¬ اجتماعی(تغییر شیوه و سبک زندگی)، تغییر زبان ملی و تضعیف انسجام و تجانس اجتماعی گردیده و هماکنون به یکی از ابزارهای مهم تهدید امنیت اجتماعی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده¬اند. ادامه این روند تغییر در بنیان های اساسی تولید و حفظ نظم و امنیت اجتماعی را نیز به دنبال دارد.
ملخص الجهاز:
یعنی درعین حال که ابزاری مؤثر در جهت ایجاد همنوایی هویتی، تقویت هویت ملی، ترویج فرهنگ و ارزش های اسلامی- ایرانی، تقویت ساخت های قدرت جامعه نظیر حاکمیت و گروه های اجتماعی، تقویت مؤلفه های سرمایه اجتماعی، اقناع سازی و پذیرش باورها و ارزش ها، کمک به جامعه پذیری و انتقال میراث فرهنگی و تقویت همبستگی اجتماعی هستند، به دلیل نبود زیرساخت های لازم سخت افزاری و نرم افزاری و فقدان سیاست گذاری منسجم و هدفمند، باعث به هم ریختن نظم هویتی، شکاف و جعل هویت ( بحران هویت )، تغییر نظام فکری و اندیشه ای کاربران ، مشروعیت زدایی از اعتقادات و باورها، رواج الگوهای جدید و متعارض با ارزش ها و هنجارهای مسلط ( تضعیف اعتقادات ، ارزش ها و باورهای ملی)، تغییر در پوشش مردم ، تغییر در نوع و عادت غذایی، فروپاشی روابط نهادینه اجتماعی(تغییر شیوه وسبک زندگی)، تغییر زبان ملی و تضعیف انسجام و تجانس اجتماعی گردیده و هم اکنون به یکی از ابزارهای مهم تهدید امنیت اجتماعی جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده اند.
بنابراین امنیت و میزان آن برای کلیه نظام های سیاسی و شهروندان ، صرف نظر از سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی و نوع ایدئولوژی مهم ترین مسـئله بـه شـمار مـی آیـد و هـیچ عنصـری بـرای پیشرفت ، توسعه و تکامل یک جامعه و همچنین شکوفایی استعدادها مهم تر از عنصر امنیت و تأمین آرامش در جامعه نبوده و توسعه اجتماعی ، خلاقیت و فعالیـت ارزشـمند بـدون امنیـت امکـان پـذیر نخواهد بود و نیاز به امنیت پس از نیازهای فیزیولوژیکی انسان به عنوان یکی از ساختارهای اساسی و پایه ای تشکیل دهنده شخصیت فرد قلمداد می شود، و تا زمانی که فـرد در زنـدگی روزمـره خـود احساس امنیت نکند، هیچ پیشرفتی در طول ساختار شخصیتی خود نخواهد کرد(کلاه چیان ،١٣٩١: ٩٠).