خلاصة:
هدف: این پژوهش با هدف بررسی مدل یابی پیشرفت تحصیلی براساس سن ورود به مدرسه با میانجی گری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان انجام شد. روش: از نوع پژوهش های همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را، تمامی دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 97-96 به تعداد 1472 نفر تشکیل دادند. در این پژوهش برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 15 برای هر متغیر، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامههای ناقص 250 نفر به عنوان حجم نمونه با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل، مقیاس هوش معنوی کینگ، مقیاس مهارت های اجتماعی ایندربیتزن، فوستر و مقیاس خلاقیت تورنس مورد استفاده قرار گرفت و نمره مدل به عنوان پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل پژوهش تایید گردید و به طور کلی 26/0 از پیشرفت تحصیلی توسط سن ورود به مدرسه، هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت قابل تبیین می باشد. همچنین سن ورود به مدرسه اثر مستقیم معنادار بر پیشرفت تحصیلی داشت و سن ورود به مدرسه با میانجیگری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت اثر غیر مستقیمی بر پیشرفت تحصیلی نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر سن ورود به مدرسه بر پیشرفت تحصیلی در جهت محتوای آموزشی به افراد توجه به این دو عامل می تواند پیرو متغیرهای واسط همانند هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت، تاثیرات به سزایی بر پیشرفت تحصیلی ایجاد نماید.
Aim: This research aims to study the modeling academic achievement based on the age of entering the school by mediating spiritual intelligence, social skills and creativity in students. <br /> Method: method of research type was correlation research based on structural equation modeling technique, in particular regression equations. In this study, for determining the sample size according to the number of variables observed and assigning a coefficient of 15 for each variables, and taking into account the probability of having incomplete questionnaires,250 were selected as sample size. The statistical population of this study was 1472 students of all 10th grade elementary school students of Urmia high school in the academic year of 2017-2018.Data collection tools were used, King’s Spiritual Intelligence Scale, Inderbitzen&Fooster Social Skills Scale, and Torrance Creativity Scale, The grade score was considered as academic achievement. <br /> Results: The findings showed that the research model was confirmed and, in general, 0.26 of academic achievement can be explained by the age of entry into the school, the spiritual intelligence, social skills and creativity. Also, entering the school with the mediation of spiritual intelligence, social skills and creativity showed an indirect effect on academic achievement. <br /> Conclusion: The results of this study emphasized the necessity of the role of the age of entry into the school, as well as the role of moderating variable of spiritual intelligence, social skills and creativity by students, which could provide applied ideas to improve the psychological state to counselors and learners.
ملخص الجهاز:
یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل پژوهش تأیید شد و به طور کلی ٠/٢٦ از پیشرفت تحصیلی توسط سن ورود به مدرسه ، هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت قابل تبیین است .
Cisheng, Shah, Jamala, Aqeel, Ahmed, & Gul 3.
با توجه به مطالب اشاره شده ، سؤال اصلی پژوهش این است که بین سن ورود به مدرسه بر پیشرفت تحصیلی با میانجیگری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان اثر معناداری وجود دارد؟ ب 1.
مدل نهایی آزمون شده به همراه آماره های پیش بینی استاندارد شده بحث و نتیجه گیری هدف از انجام این پژوهش ، ارائه مدل ساختاری رابطه سن ورود به مدرسه با پیشرفت تحصیلی با میانجیگری هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در دانش آموزان دختر پایه دهم شهر ارومیه بوده است .
با توجه به نتایج تحلیل انجام شده در پاسخ به سؤال پژوهش ، به طور کلی مدل تأیید و دارای برازش مناسب است و حاکی از نقش واسطه ای هوش معنوی، مهارت های اجتماعی و خلاقیت در رابطه بین سن ورود به مدرسه با پیشرفت تحصیلی است .
این نتایج پژوهش همسو با یافته های دیگر پژوهش ها مانند، پوررضاییان (١٣٩٢)، / ابراهیمی پاکیزه ، ابراهیمی عارف وصادقی (١٣٩٤)، افروز و بابازاده (١٣٩١)، مقامع ، افروز، سیف و حمیدی (١٣٨٦)، مک نالی و یاین (٢٠١٥)، کانوی (٢٠١٦)، هاتز و پانتانو (٢٠١٥) و لویس و کومار (٢٠١٦) در جهت تأثیر سن ورود به مدرسه بر پیشرفت و عملکرد تحصیلی با توجه بر برخی متغیرهای اجتماعی و روان شناختی است .