خلاصة:
آزمایش هستهای، نه تنها تهدیدی علیه صلح و امنیت جهانی به شمار میآید، بلکه متناسب با روشی که انجام میشود، درجههای مختلفی از آلودگی زیستمحیطی را نیز پدید میآورد. بدینمنظور، اگرچه کنشگران نظام حقوق بینالملل با انشای معاهدههای قطب جنوب، منع موقتی، جامع آزمایش هستهای و منع سلاح هستهای به ترتیب در سالهای 1959، 1963، 1996 و 2017، ممنوعانگاری آزمایشهای هستهای را در دستور کار قرار دادند، ما اسناد مذکور دارای چنان نارساییها و ابهامهایی هستند که هنوز نتوانستهاند راهبرد حقوقی شایستهای را در برابر آزمایشهای هستهای به وجود آورند. از این رو، مهمترین آسیبهای معاهدات یادشده را حسب مورد عدم تعریف آزمایش و انفجار هستهای و تعیین قلمرو آن، غفلت از تبیین مسئولیت مدنی و سازوکار جبران خسارت ناشی از آزمایشهای هستهای، ایجاد شرایط دشوار برای لازمالاجراشدن و امکان شرط انصراف تشکیل میدهند. افزون بر نارساییهای حقوق بینالمللِ قراردادی، در میان سایر منابع حقوق بینالملل نیز حکم صریحی مبنی بر ممنوعیت آزمایش هستهای دیده نمیشود. با این اوصاف، در جستار پیش رو، بر آنیم تا با تبیین نظام حقوقی حاکم بر ممنوعیت آزمایشهای هستهای در حقوق بینالملل، مهمترین آسیبهای آن را انشا و راهکارهایی برای آنها ارائه کنیم.
Nuclear testing is not only a threat to peace and security of the world, but it could cause different levels of environmental pollution in accordance with the forms of its occurrence. Although the activists of international law regime have created the Antarctic Treaty, the Partial Nuclear Test Ban Treaty, the Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty, The Prohibition of Nuclear Weapons in 1959, 1963, 1996, and 2017, respectively, but the aforementioned instruments have inadequacies and ambiguities that are caused not to create a suitable legal strategy to confront nuclear testing. Accordingly, the most important flaws of the aforementioned treaties are the lack of transparent definition of the nuclear test and explosion and their scope, the neglect of civil responsibility and the drawing up of the mechanism for compensating for nuclear tests, the creation of difficult conditions for their entry into force and, the possibility of a withdrawal clause. Furthermore, there is no explicit mandate to ban nuclear testing among other sources of international law. Therefore, during this essay, it aims to recognize and remove the flaws in the field of nuclear testing by explaining the legal system governing the prohibition of this type of testing in international law.
ملخص الجهاز:
بدين منظور، اگرچه کنشگران نظام حقوق بين الملل با انشاي معاهده هاي قطب جنوب ، منع موقتي، جامع آزمايش هسته اي و منع سلاح هسته اي به ترتيب در سال هاي ١٩٥٩، ١٩٦٣، ١٩٩٦ و ٢٠١٧، ممنوع انگاري آزمايش هاي هسته اي را در دستور کار قرار دادند، اما اسناد مذکور داراي چنان نارساييها و ابهام هايي هستند که هنوز نتوانسته اند راهبرد حقوقي شايسته اي را در برابر آزمايش هاي هسته اي به وجود آورند.
org/disarmament/wmd/nuclear/ctbt/ (Last visit: Febuary 15, 2019) کنوانسيون منع سلاح هسته اي در سال ١٢٠١٧ که به ممنوع انگاري استفاده از سلاح هسته اي اختصاص يافته ، در قبال آزمايش هاي هسته اي نيز سکوت نکرده است .
با توجه به مطالب اخير گفتني است ، از آنجايي که قرار است در سال ٢٠٢٠، کنفرانس بازنگري در خصوص معاهدٔە منع گسترش سلاح هاي هسته اي برگزار شود، ضروري است تا در مرحلۀ اول ، کمبودها و نارسايي هاي ناظر بر ممنوعيت انجام آزمايش هاي هسته اي در حقوق بين الملل واکاوي شود؛ سپس راهکارهاي مناسبي براي رفع آن ها مورد انشا قرار گيرد.
org/disarmament/ptnw/(Last visit: February 23, 2019) در اين زمينه ، مادٔە ١ معاهدٔە يادشده که به احصاي دامنۀ اعمال ممنوعه اقدام کرده ، منع آزمايش هسته اي را نيز مورد اهتمام قرار داده است .
The Comprehensive Nuclear Test Ban Treaty: An Insider's Perspective, Stanford Law and Politics.
"The Nuclear Test Ban Treaty and international law".