خلاصة:
توئیتر از جمله میکروبلاگینگهای اثرگذار در سیاست خارجی و دیپلماسی دیجیتال بشمار میرود. اغلب سیاستمداران جهان برای انتشار اطلاعات، برقراری تعامل با مخاطب و تصویرسازی از خود و دیگری بمنظور دیپلماسی عمومی در این میکروبلاگینگ حضور فعالی دارند. مایک پمپئو و محمد جواد ظریف از جمله سیاستمدارانی هستند که با تصویرسازی از خود و دیگری از طریق توئیپلماسی بدنبال جلب مثبت افکار عمومی جهانی نسبت به سیاست های دولت متبوع شان هستند. از اینرو نگارندگان با استفاده از نرم افزار مکس.کیو.دی.ای و از طریق کدگذاری سه مرحلهای، به این پرسش پاسخ خواهند داد: این دو سیاستمدار چه تصویری از خود و دیگری را و با چه هدفی در مقابل یکدیگر در توئیتر بازنمایی میکنند؟ نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل محتوای توئیتهای ظریف حاکی از تصویرسازی کشور قانونگرا و صلحجو برای ایران و تصویر زورگو و تروریسم اقتصادی برای آمریکا بوده است. این در حالی بوده که پمپئو در تصویرسازی از خود، تصاویر آمریکای صلح طلب و بدنبال مهار ایران و در تصویر از ایران (دیگری)، تصاویر حامی ترویسم، اقتدارگرا، میلیتاریست و هرج و مرجطلب را نمایش داده است. این پژوهش از نوع کمی-کیفی و به روش تحلیل محتوا انجام شده و نگارندگان با بکارگیری تئوری تصویر، سعی در ارزیابی بازنمایی این دو سیاستمدار از سیاستهای کشور خود در توئیتر دارند.
Twitter is among the most effective microblogging in digital foreign policy and diplomacy. Most world politicians have active presence in in this micro blogging in order to disseminate their information, interact with their audience, and illustrate themselves or others for the purpose of public diplomacy. Mohamad Javad Zarif and Mike Pompeo are among politicians who illustrate themselves and the other through twiplomacy, seeking world positive public opinion towards their respective Governments. Therefore, the writers of this paper have used MAXQDA and three-step coding to answer this question: what image are these two politicians illustrating of themselves and of the other on Twitter, and for what purpose? The results of the content analysis of Zarif indicate an illustration of a law-abiding and peaceful country for Iran and an illustration of a bully and economic-terrorist for the United States. Notwithstanding that Pompeo illustrated a peaceful America, seeking the containment of Iran, and also illustrating Iran as the supporter of terrorism, authoritarian, militarist, and anarchist. This is a quantitative-qualitative research conducted through content analysis and the writers are seeking to assess the presentations of these two politicians from their own Government policies on Twitter by illustration theory.
ملخص الجهاز:
ای ١ و از طریق کدگذاری سه مرحله ای، به این پرسش پاسخ خواهند داد: این دو سیاستمدار چه تصویری از خود و دیگری را و با چه هدفی در مقابل یکدیگر در توئیتر بازنمایی میکنند؟ نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل محتوای توئیت های ظریف حاکی از تصویرسازی کشور قانونگرا و صلح جو برای ایران و تصویر زورگو و تروریسم اقتصادی برای آمریکا بوده است .
هدف نگارندگان مطالعه فعالیت های توئیتری پمپئو و ظریف و فهم این موضوع بوده که دو سیاستمدار چگونه با استفاده از توئیتر به بازسازی مفهومی رویدادهای گوناگون از دیدگاه خود برمبنای باورهای ذهنیشان و ارائه تصاویر منفی از سیاست های دولت یکدیگر جهت بیان و توجیه مواضع خود پرداخته اند.
اما ظریف در پاسخ به توئیت های مکرر پمپئو و ترامپ ، حمایت حکومت و شهروندان از یکدیگر را پررنگ کرد و نشان داد که دولت ایران بیش از پیش به فکر مردم خود بوده است و تمام تلاش خود را برای مهار ویروس کرونا تا به الان کرده است .
این درست است که آمریکا از برجام عقب نشینی کرده اما این موضوع به این دلیل بوده که معامله ایران ناقص بوده و باید درباره توافقی جامع مجددا مذاکره کند که شامل متوقف کردن حمایت خود از گروه های تروریستی می شود.
پمپئو در تلاش برای متقاعدسازی کشورهای جهان علیه فعالیت های منطقه ای، بین المللی و حتی مسائل داخلی ایران بوده است .
“The Digitalization of Public Diplomacy: Towards a New Conceptual Framework”.
“The New Public Diplomacy: Between Theory and Practice”.
In The New Public Diplomacy, Soft Power in International Relations.