خلاصة:
شهرها در کشورهای درحال توسعه، با مشکلات قابل توجهی از جمله مشارکت اجنماعی پایین، رشد بدون توسعه، کنترل نرخ رشد بیرویه مهاجرت، افزایش شمار فقرا، نابرابری در فرصتها و درآمدها مواجه هستند. هدف این بررسی تعیین رابطه برخی عوامل اجتماعی و فرهنگی با مشارکت شهروندان شهر تبریز به منظور کمک به توسعه پایدار شهری بود. روش تحقیق پیمایش و ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه بود. جامعه آماری، کلیه شهروندان در سنین 45-15 ساکن در نقاط شهری تبریز اعم از زن و مرد به تعداد 820000 نفر و حجم نمونه 680 نفر بود که در سه گروه سنی انتخاب شدند. در این پژوهش، متغیرهای انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی، رضایت از دولت، نوگرایی، جنس و پایگاه اقتصادیـ اجتماعی شهروندان با متغیر مشارکت رابطه معنیداری داشتند. البته متغیر نوگرایی رابطه معنیدار معکوسی با مشارکت داشت. با توجه به پایین بودن میزان مشارکت شهروندان میتوان گفت این وضعیت ناشی از موانع ساختاری در نظام سیاسی و فرهنگی ایران است. پیوند افراد با جامعه و برقراری رابطه با آن و گسستگی آنها از جامعه، همه به محیط اجتماعی و فرهنگی که در آن قرار گرفتهاند، برمیگردد. این وضعیت، در کم و کیف توسعه پایدارشهری نقش دارد. مشارکت به عنوان مهمترین عامل در توسعه شهری به شمار میرود، بطوری که بدون مشارکت مردم، برنامه ریزی و توسعه پایدار شهری امکان پذیر نیست.
Cities in developing countries face significant challenges, including Low social participation,
growth without development, controlling the rapid growth of migration, increasing poverty,
and inequality of opportunity and income. The purpose of this study was to determine the
relationship between some social and cultural factors with the participation of citizens of
Tabriz in order to help sustainable urban development. The research method was survey and
the data collection tool were a questionnaire. The statistical population was all citizens aged
15-45 living in urban areas of Tabriz, including men and women, numbering 820,000 and the
sample size was 680 people who were selected in three age groups. In this study, the variables
of social cohesion, social trust, satisfaction with the government, modernity, gender and
socio-economic status of citizens had a significant relationship with the variable of
participation. Of course, the variable of modernity had a significant inverse relationship with
participation. Given the low level of citizen participation, it can be said that this situation is
due to structural barriers in the political and cultural system of Iran. The connection of
individuals with society and the establishment of a relationship with it and their separation
from society all go back to the social and cultural environment in which they are located. This
situation contributes to the lack of sustainable urban development. Participation is considered
as the most important factor in urban development, so that without the participation of the
people, sustainable urban planning and development is not possible.
ملخص الجهاز:
هدف اين بررسي تعيين رابطه برخي عوامل اجتماعي و فرهنگي با مشارکت شهروندان شهر تبريز به منظور کمک به توسعه پايدار شهري بود .
توجه روزافزون نظام مديريت شهري به پروژه توسعه شـهري ناشـي از سـه پديدار مهم رشد فزاينده شهرنشيني، گسترش روند شهرگرايي وپيچيـده شـدن نظـام جامعـه شـهري اسـت کـه ايـن ٦٩ پديدارها موجب شکل گيري پروژه توسعه شهري شده است ؛ بنابراين پروژه توسعه شهري را مي توان مبناي تجديـد ساختارهاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي و حقوقي شهر تلقي کرد که هدف آن در درجه اول بهبـود شـرايط زندگي شهري، مشارکت تمام شهروندان، سامان مند کردن اقتصـادي شـهر و تقويـت سياسـي، اجتمـاعي و فرهنگـي زندگي شهري است .
همچنـين تعلـق اجتمـاعي و ميـزان مشارکت آنها، همبستگي و تعاملات مردمي، سطح رضايتمندي مردمي از زندگي شان و تمايل به مشارکت ، جنسـيت و تحصيلات در توسعه شهري ايلام تأثير مثبت و معناداري دارد(١٣ :٢٠١٧ ,Safaeipour ) ايدر و حکيمي نيـا ، در پژوهشي با روش پيمايش و جامعه آماري شهروندان ١٥ تا ٦٠ ساله شهر اهواز و نمونه آمـاري ٣٨٤ نفـر بـه نتـايجي رسيدند که گوياي وجود رابطه بين متغيرهاي مستقل و وابسته بود و تمامي ضرايب معنادار بوده است .
,Statistics Center of Iran) East Azerbaijan Province, 2016) نقشه ١: موقعيت منطقه مورد مطالعه Source: (Author, 2020) فرضيه ها : ١- بين ميزان انسجام اجتماعي و ميزان مشارکت شهروندان تبريز رابطه وجود دارد.